Исраиллилернен эр ерде юрдим, лякин ич бир вакъыт халкъым Исраильни ёлбашчылыкъ эткен бирде-бир башлыкъларына: “Манъа не ичюн кедр терегинден бир эв къурмадынъыз?” – демедим!»
О вакъыт Мен Исраильнинъ арасында олгъанымны биледжексинъиз, Мен – РАББИм, сизинъ Алланъыз, башкъа бири ёкъ. Халкъым омюрлик бир даа масхара олмайджакъ.
Бунъа бакъмадан, олар душманларынынъ топракъларында оладжакъ вакътында, Мен олардан вазгечмейджегим ве юзюмни олардан бутюнлей чевирмейджегим, оларны ёкъ этмейджегим ве оларгъа берген васиетимни бозмайджагъым. Мен – РАББИм, оларнынъ Алласы.
Мен тахттан кельген кучьлю бир сесни эшиттим, о бойле деди: – Энди Алланынъ мекяны адамларнынъ арасында оладжакъ, Алла адамларнен берабер яшайджакъ. Олар Алланынъ халкъы оладжакъ, ве Алла Озю, оларнынъ Алласы, оларнынъ арасында булунаджакъ.