27 – Единджи айнынъ онунджы куню Одеме Куню олсун. Мукъаддес топлашув япынъыз. Алчакъгонъюлли олунъыз. РАББИге атеште якъыладжакъ къурбанларны кетиринъиз.
Алламыз огюнде боюн эгмек ичюн, Ондан озюмизге, балаларымызгъа ве бутюн малларымызгъа ачыкъ ёл тилемек ичюн, Ахава озенининъ боюнда мен ашамамакъ-ичмемекнинъ башланувыны илян эттим.
Къанунны бозгъанлар ашагъы тюштилер, олар йыкъылдылар ве турып оламайлар.
Йылда бир кере Харун гуна багъышлав къурбаныны чалып, къанны отларны якъмакъ ерининъ бойнузларына сюртип, оны айырып азиз этсин. Бу – несильден несильге эр йыл оладжакъ арынувдыр. Бу ер – РАББИнинъ улу азизлигидир.
Мен сайлагъан ораза ойле олурмы? Алчакъгонъюлли олмагъа куню ойлеми? Башны, къамыш киби, эгмеге, чувал токъумасыны киймеге, кульде отурмагъа керекми? «РАББИ истеген ораза куню» деп, бунъа айтасынъызмы?
Харун озь гунасы ичюн къурбан оларакъ бузавны кетирсин, онынъ ве онынъ эви ичюн одеме этсин ве гунасы ичюн къурбан бузавны чалсын.
Сонъ халкънынъ адына гуна ичюн къурбан оларакъ текени чалсын, онынъ къаныны перде артына кирсетсин, бузавнынъ къанынен не япкъан олса, айны шуны япсын: оны Мерамет Ерининъ устюне ве Мерамет Ерининъ огюне сепсин.
Бойле этип, Мукъаддес Ер ичюн, Исраиль халкъынынъ арамлыгъы, джинаетлери ве эр бир гуналары ичюн одеме этсин. Оларнен берабер булунгъан, оларнынъ арамлыкълары ичинде ерлешкен Корюшюв Чадырынен айны шуны япсын.
О, азиз ерде сувнен ювунсын ве озь урбаларыны кийсин. Сонъ чыкъсын ве озюнинъ ве халкънынъ адына бутюнлей якъыладжакъ къурбанларны кетирсин ве бойле этип, озю ве халкъы ичюн одеме этсин.
РАББИ Мусагъа бойле деди:
О куню ишке янашманъыз. Бу – Одеме Кунюдир. Бу куню Алланъыз олгъан РАББИнинъ огюнде сизинъ ичюн одеме этильсин.
Сонъра, единджи айнынъ онунджы куню бору чалынъыз. Одеме Куню бутюн мемлекетинъизде борулар чалынъыз.
Давутнынъ союна ве Ерусалимде яшагъанларгъа исе мерамет ве ярдым рухуны ёллайджагъым. Олар Онъа, озьлери тешип ольдюрген инсангъа бакъаджакълар ве Онынъ ичюн, бирден-бир ольген огълу артындан агълагъанлар киби, агълайджакъ, ольген биринджи догъгъан балагъа киби янаджакъ.
Энди чокъ вакъыт кечкен эди, еудийлернинъ аштан-сувдан вазгечкен куню де кечип кеткен. Денъиз ёлу бу вакъытта хавфлы эди. Шунынъ ичюн Павел акъыл огретип:
Кедерленинъиз, окюрип агъланъыз! Кулькюнъиз агълавгъа, къуванчынъыз къасеветке айлансын.