32 Меним азиз Адыма урьметсизлик этменъиз. Сонъ Меним азизлигим Исраиль огъулларынынъ арасында булуныр. Мен – РАББИм, сизни азиз этем.
Ордуларнынъ РАББИси яманларны джезалагъанда, буюклигини косьтереджек. Азиз Алла адалетнен суд эткенде, Озь Азизлигини бильдиреджек.
Амма Ордуларнынъ РАББИсини ве Онынъ азизлигини урьмет этинъиз! Ондан къоркъунъыз, Онынъ огюнде къалтыранъыз!
Муса Харунгъа бойле деди: – РАББИ: «Манъа якъынлашкъан адамларда азизлигимни косьтеририм, бутюн халкънынъ огюнде шуретли олурым», – дегенде, буны козьде тута эди. Харун индемеди.
Эвлятларынъны атештен кечирип, Молек путуна берме ве бунынънен Алланънынъ Адыны яманлама. Мен – РАББИм.
Низамнамелеримни тутунъыз ве оларны беджеринъиз. Мен – РАББИм, сизлерни азиз этем.
Халкъы арасында о, озь эвлятларынынъ азизлигини бозмасын. Мен – РАББИм, Мен Оны азиз эттим.
Оны азиз корюнъиз, чюнки о, сизинъ Алланъызнынъ ашыны кетире. Руханий сиз ичюн азиз олсун, чюнки Мен, сизни азиз эткен РАББИ, азизим.
Ёкъса, азиз къурбанларны ашагъанда, олар къабаатлы оладжакълар. Мен – РАББИм, Мен къурбанларны азиз эттим.
– Харунгъа ве онынъ огъулларына буны айт: Олар Исраиль огъулларынынъ азиз къурбанларына мукъайт олсунлар. Исраиллилер буларны Манъа багъышлайлар, шунынъ ичюн Меним азиз Адыма урьметнен янашсынлар. Мен – РАББИм. Оларгъа бойле айт:
Эмирлеримни тутунъыз, оларны беджеринъиз. Мен – РАББИм.
Сизинъ Алланъыз олмакъ ичюн, Мен сизни Мысыр топрагъындан алып чыкъардым. Мен – РАББИм.
Дуваны бойле окъунъыз: Бизим Коклердеки Бабамыз, Сенинъ Мукъаддес Адынъны эр кес сайсын!
Иса оларгъа: – Дува окъугъанда шойле денъиз: Баба! Сенинъ Мукъаддес Адынъны эр кес сайсын! Сенинъ Падишалыгъынъ кельсин!
Оларны акъикъат кучюнен азиз эт. Сенинъ Сёзюнъ – акъикъаттыр.
Коринт шеэриндеки Алланынъ иманлылар джемиетине, Иса Месих ярдымынен эляллангъанларгъа, чагъырылгъан азизлерге ве эр ерде, эм сизде, эм бизде Раббимиз Иса Месихнинъ Адына инангъанларнынъ эписине: