27 – Бузав, къозу я да улакъ догъгъан сонъ, еди кунь девамында анасы янында олсун. Секизинджи кунюнден сонъ РАББИге атеште якъыладжакъ къурбан оларакъ кетирильмеге ярайджакъ ве къабул олунаджакъ.
Ашлыкънынъ биринджи берекетинден, яш шарабынъыздан ве биринджи сыкъылгъан зейтюн ягъынъыздан бахшышларны Манъа кетирмеге кечикменъиз. Биринджи догъгъан огъланларынъызны Манъа беринъиз.
Туварлар ве къой-эчкилеринъизнен айны шуны япынъыз: еди кунь биринджи догъгъан айванлар аналарынынъ янында къалсынлар, секизинджи кунюне исе оларны Манъа беринъиз.
Тахтачыкъ Харуннынъ манълайында олсун. Исраиллилер бахшышларны айырып азиз эткенде, эр бир япкъан янълышларыны Харун бойнуна алыр. РАББИ оларгъа даима яхшы бакъсын деп, тегиз тахтачыкъ эр вакъыт Харуннынъ манълайында олсун.
Ябанджыларгъа да бойле айванларны Алланъызгъа къурбанлыкъ ашы оларакъ кетирмеге ёл берменъиз. Оларнынъ эксиклиги бар, ве, къусурлы олгъанлары ичюн, олар сизден къабул олунмаз.
РАББИ Мусагъа бойле деди:
Смаил бир къозуны айырып алды, оны РАББИге къурбан чалып бутюнлей якъты, РАББИге Исраиль адындан мураджаат этти, РАББИ де онъа джевап берди.