20 Эмджесининъ апайынен яткъан адам озь эмджесининъ аврет ерлерини ачкъандыр. Олар гуна япкъанлар ве бала корьмейип оледжеклер.
Халкъ арасында не огълу, не де торуны къаладжакъ, яшагъан ерлеринде ич кимсе сагъ къалмайджакъ.
РАББИ бойле дей: Бу адамны баласыз оларакъ язынъыз, омюрбилля о огъурсыз оладжакъ. Эвлятларындан ич кимсе бахыт корьмейджек, Давутнынъ тахтында отурмайджакъ, Ехудада бир даа падишалыкъ этмейджек.
Эмдженънен ятма ве онынъ апайына якъынлашма. О, сенинъ дудунъдыр.
Агъа-къардашынынъ апайына эвленген адам озь агъа-къардашынынъ аврет ерлерини ачкъандыр. Олар бала корьмейджек.
О: «Буны мен ичюн Рабби япты. Устюмден адамлардан корьген масхаралыгъымны алмагъа истеди», – дей эди.
Лякин оларнынъ балалары ёкъ эди. Элизабет къысыр, олар экиси де энди къартайгъан эдилер.
Мына ойле куньлер келеята ки: «Не де бахтлыдыр ич догъурмагъан, къысыр ве бала эмиздирмеген къадынлар», – дейджеклер.