13 Эгер бир акъай къадыннынъ ерине акъайнен ятса, оларнынъ экиси пис ишни япкъанлар. Олар мытлакъа ольдюрильсинлер. Олар озьлери озь олюминде къабаатлылар.
Олар Лутны чагъырып, онъа: – Санъа геджелемеге кельген акъайлар къана? Оларны бизге чыкъар, биз оларнынъ намусына токъунайыкъ, – деди.
Апайнен яткъанынъ киби, акъайнен ятма. Бу, пистир.
Сизлер бильмейсизми? Яманлыкъ япкъанлар Алланынъ Падишалыгъыны мирас оларакъ алмайджакълар. Алданманъыз, Алланынъ Падишалыгъына не ахлякъсызлар, не путларгъа ибадет эткенлер, не къоранта садыкълыгъыны бозгъан адамлар, не котверенлер, не апай ерине акъайнен яткъан адамлар,
Исраиль къызларында ве огъулларында не апай, не акъай путхане ороспулары олмасын.
Ороспулыкънен къазангъан акъчаны не апайгъа, не акъайгъа бир тюрлю адакъ беджермек ичюн, Алланъ олгъан РАББИнинъ Эвине кирсетмеге ёл берме. Эм биринджиси, эм экинджиси Алланъ олгъан РАББИнинъ огюнде писликтир.
ороспулар ве апай ерине акъайнен яткъан акъайлар, адамларны хырсызлап саткъанлар, яланджылар, ялан шаатлар ве сагълам огретювге къаршы чыкъкъанлар ичюн берильгендир.
Оларгъа ошап, Содом ве Гомора ве оларнынъ этрафындаки бутюн шеэрлерде яшагъанлар да чокъ ороспуландылар ве башкъа бедени олгъанларнен ятмагъа истедилер. Энди эбедий атеште оларнынъ джезалангъаны адамларгъа орьнек олды.
Ёлджулар раатланаяткъанда, шеэр сакинлери, бир талай олмайджакълар, эвни сарып, къапуны такъылдатып башладылар. Олар эв саиби къарткъа: – Мусафирнинъ намусына токъунмакъ ичюн, оны бизге чыкъар, – дедилер.