11 Бабасынынъ апайынен яткъан адам озь бабасынынъ аврет ерлерини ачкъандыр. Оларнынъ экиси де мытлакъа ольдюрильсинлер. Олар озьлери озь олюминде къабаатлы олурлар.
Ич кимсе озь сой-сопунен ятмагъа ниетленмесин. Мен – РАББИм.
Олар ярдымсыз къалгъан адамларны топракъ ичине таптайлар, алчакъгонъюллилерни четке итейлер. Бабасынен огълу бир къадынгъа къатнай, Меним азиз Адымны яманлай.
Аранъыздаки ороспулыкъ акъкъында хабер пейда олды. Ойле бир ороспулыкъ ки, башкъа халкълар арасында биле бойле сою олмагъан: кимдир бабасынынъ апайынен ята!
Бабасынынъ апайынен ятмагъа ве бабасыны масхара этмеге кимсенинъ акъкъы ёкъ.
«Бабасынынъ апайынен яткъан адамгъа лянет, чюнки о, бабасыны масхара этти». Бутюн халкъ: «Амин!» – десин.
«Къайнанасынен яткъан адамгъа лянет!» Бутюн халкъ: «Амин!» – десин.