10 Бир акъай аиле садыкълыгъыны бозып, башкъа къадыннен я да башкъа акъайнынъ апайынен ятса, эм аиле садыкълыгъыны бозгъан адам, эм къадын мытлакъа ольдюрильсин.
О, юклю олды ве Давуткъа: – Мен юклю олдым, – деп хабер йиберди.
– Мен РАББИге къаршы гуна яптым, – деди Натангъа Давут. Натан исе Давуткъа: – РАББИ гунанъны багъышлады. Сен ольмейджексинъ.
Чюнки меним япкъаным – ахлякъсызлыкъ, джезаланаджакъ арекет олур эди,
Эгер юрегим бир къадыннынъ артындан кеткен олса, башкъа адамнынъ къапусы янында пусып отургъан олсам,
Аиле садыкълыгъыны бозма.
Башкъа адамнынъ апайынен ятма. Ёкъса сен урлугъынъны йиберип, арамланырсынъ.
РАББИ акъайнен апайны бир бутюнлик оларакъ яратты ве оларгъа Озь Рухуны берди. Неге? Оларда Алланынъ ёлундан кеткен балалары олсун деп. Онынъ ичюн рухларынъызгъа мукъайт олунъыз, ич биринъиз яшлыгъында эвленген апайына хаинлик этмесин.
башкъа акъай о апайнен ятса ве урлугъыны тёксе, апай исе буны акъайындан гизлиден япса ве бойле этип арамланса, лякин шаат олмаса ве апай гунасында тутулмаса,