36 Сизинъ теразенъиз, теразе ташларынъыз, ашлыкънынъ ольчюси эфа ве ичерликнинъ ольчюси хин догъру олсун. Мен – РАББИм, сизни Мысырдан чыкъаргъан Алланъыз.
Теклиф пителери, ашлыкъ бахшышлары ичюн ун, маясыз пителер, таваларда пишкен ашлар, чешит ашайт малларны къарыштырув, эр тюрлю ольчюлер ичюн олар джевапкяр эдилер.
– Мен – РАББИм, сенинъ Алланъдырым. Мен сени Мысыр топрагъындан, сен къуллукъ эткен ерден алып чыкътым.
Ялан теразеден РАББИ нефрет эте, догъру таштан исе разы къала.
Догъру теразе ве къантар – РАББИден, чантадаки эписи ташлар да – Ондан.
РАББИ эм ялан теразеден, эм догъру олмагъан ташлардан, – экисинден де нефрет эте.
– Догъру теразелерни къулланынъыз, эфа ве бат ольчюлеринъиз догъру олсун.
Мен – РАББИм. Сизинъ Алланъыз олмакъ ичюн, Мен сизни Мысыр топрагъындан чыкъардым. Шунынъ ичюн азиз олунъыз, чюнки Мен азизим.
Эписи низамнамелеримни ве къарарларымны тутунъыз ве беджеринъиз. Мен – РАББИм.
Яланджы теразелерини ве ялан ташларыны Мен къабул этмем.
– Бу недир? – деп сорадым мен. – Бу – бир ольчев савутыдыр, – деди. – Бу бутюн ер юзюндеки халкънынъ къабаатларыдыр.