32 Чал адамнынъ огюнде аякъкъа турунъыз, къартларны урьмет этинъиз ве Алланъыздан къоркъунъыз. Мен – РАББИм.
Рахель бабасына: – Эфендим, къаршынъа турып оламагъаным ичюн, манъа ачувланма: устюм кирли, – деди. Лаван эр ерни акътарып чыкъты, лякин путларны тапмады.
Сонъ Юсуф балаларыны бабасынынъ тизлеринден четке алды ве бабасына ерге къадар бель букти.
Бат-Шева Сулейман падишагъа Адонья акъкъында лаф этмек ичюн кирди. Падиша еринден турды, эгилип селямлашты ве кене тахтына отурды. Падишанынъ анасына бир тахт кетирдилер, ве о, падишанынъ онъ тарафындан отурды.
Амма сизни Мысыр топракъларындан Озь къудретли кучю-къуветинен чыкъаргъан РАББИге ибадет этинъиз. Ондан къоркъунъыз, Онъа тиз чёкюнъиз ве Онъа къурбанлар чалынъыз.
Эюпнынъ достлары Элихунынъ буюк олгъаны ичюн, о, Эюпнен лаф этмек ичюн сырасыны беклей эди.
Буз союндан Баракелнинъ огълу Элиху бойле деди: – Мен – яшым, сизлер – баягъы яштасынъыз, онынъ ичюн чекиндим, тюшюнгенимни айтмагъа къоркътым.
Чаларгъан сач – шурет таджыдыр, о – инсафлы яшайышнынъ нетиджесидир.
Яш огъланларнынъ шурети – кучьте, къарт адамларнынъ шерефи – чаларгъан сачта.
Санъа омюр берген бабанъны динъле, ананъ къартайгъан сонъ, оны унутма.
Халкъ арасында бири-бирини къыйнайджакъ, эр бири къомшусына яманлыкъ этеджек. Яш огълан – къарт адамнынъ огюнде, урьметсиз адам мырзанынъ огюнде бурун котереджек.
Душманлар башлыкъларымны астылар, акъсакъалларны урьмет этмейлер.
Сагъырны къаргъаманъыз. Кёр адамнынъ огюне, сюрюнсин деп, бир шей къойманъыз. Алланъыздан къоркъунъыз. Мен – РАББИм.
Эр бир адамгъа озь акъкъыны беринъиз: налог джыйгъангъа – налог; берги алгъангъа – берги беринъиз. Къоркъугъа ляйыкъ олгъандан къоркъунъыз, урьметке ляйыкъ олгъанны урьмет этинъиз.
Акъсакъалны сёгме, онъа, бабанъа киби, насиат бер. Яшларгъа – къардашынъа киби,
Эписи адамларны урьмет этинъиз, иманлы агъа-къардашларынъызны севинъиз, Алладан къоркъунъыз, падишагъа сайгъы косьтеринъиз.