18 Яманлыкъкъа къаршы яманлыкъ япманъыз, халкъынъыздан ич бир адамгъа къаршы да яман фикирлерни тутманъыз. Лякин якъын адамны озюнъизни киби севинъиз. Мен – РАББИм.
Ламех озь апайларына бойле деди: – Ада ве Цилла, айткъанымны динъленъиз. Ламехнинъ апайлары, сёзлериме къулакъ асынъыз: Эгер акъай мени яраласа, оны ольдюририм, огълан урса, оны да ольдюририм!
Авишалом Амнонгъа не яхшы, не яман бир шей айтмады, лякин къызкъардашы Тамарнынъ намусына токъунгъаны ичюн, Амнонны кореджек козю олмады.
Авишалом йигитлерине: – Бакъынъыз, Амнон шарап ичип, тавланып башлагъанда, мен сизге: «Амнонны ольдюринъиз», – деп буюрарым. О вакъыт къоркъмайып, оны ольдюринъиз. Бу – меним сизге эмирим. Джесюр ве джесаретли олунъыз, – деп буюрды.
Сен оларгъа сынъыр къойдынъ, сувлар оны кене кечип кетмез, ерни кене къапламагъа сув ташкъыны къайтмаз.
Якъын адамгъа къаршы ялан шаатлыкъ этме.
«Япкъан яманлыкъны къайтарырым», – деме, РАББИге ташла, О, сени къорчалар.
Аранъызда яшамакъ ичюн ерлешкен кельмешек сизлер ичюн ерли адам киби олсун, оны озюнъизни киби севинъиз. Сизлер де Мысыр топрагъында кельмешек эдинъиз. Мен – РАББИм, сизинъ Алланъыз.
Бир кунь Онъа бир адам келип: – Оджа! Эбедий аяткъа кирмек ичюн насыл яхшылыкъ япайым? – деп сорады.
ана-бабанъны урьмет эт ве якъын адамны озюнъни севгенинъ киби сев, – деди.
Сизге янъы эмир берем: бир-биринъизни севинъиз. Мен сизни насыл севген олсам, сиз де бир-биринъизни шойле севинъиз.
Лякин Павел къатты сеснен къычырып: – Озюнъе зарар кетирме, биз эпимиз шу ердемиз! – деди.
Ич кимсенинъ яманлыгъына яманлыкънен къайтарманъыз. Бутюн адамлар яхшы сайгъан шейлерни япынъыз.
Севимли агъа-къардашларым, озьлеринъиз очь алманъыз, Алланынъ гъазабына ер беринъиз. Язылгъан ки: – Очь алмакъ Меним къолумда, джезасыны Мен берерим, – дей Рабби.
Сенинъ хайырынъ ичюн акимлер – Алланынъ хызметчилеридир. Амма яман иш япсанъ, къоркъ. Аким къылычыны бошуна котерип юрмей. О, Алланынъ хызметчисидир ве яманлыкъ япкъанны ачувнен джезалай.
Зина этме, адам ольдюрме, хырсызлама, башкъасынынъ малыны истеме. Булар ве башкъа эмирлернинъ эписи бир эмирде бирлешелер: «Якъын адамны озюнъни киби сев».
Къануннынъ бутюни бир эмирде бирлештириле: «Якъын адамны озюнъизни киби севинъиз».
путперестлик, этне, душманлыкъ, къавгъа, пахыллыкъ, гъазап, давалар, бозгъунлыкълар, фыркъаларгъа болюнювлер,
Эр бир къозгъалув ве ачув, гъазап ве къычырув, ифтира ве эр бир яманлыкъ сизден узакъ олсун.
Тышарыда акъайларны къылыч урар, ичериде айны шу шейни дешет япар: йигитлерни ве къызларны, бебейлерни, чал къартларны гъайып этер.
Аякълары тайгъанда, Мен акътыман ве интикъам алырым. Беля-къаза куню якъындыр, азырландырылгъан шейлер оларгъа ашыкъып келелер».
Шимди исе буларнынъ эписини: гъазап, ачув ве яманлыкъны бир четке къоюнъыз; агъызынъыздан ифтира ве сёгюш чыкъмасын.
Биз шу сёзлерни айткъан Биревни яхшы билемиз: – Джеза Меним къолумда, къаршылыгъыны Мен береджем. Ве даа: – Рабби Озь халкъыны суд этеджек.
Языда: «Якъын адамны озюнъни севгенинъ киби сев», – деп буюрылгъан. Эгер Падишанынъ бу эмирини беджерсенъиз, яхшы япасынъыз.
Бойлеликнен, эр бир яманлыкъ, айнеджилик, экиюзьлюлик, пахыллыкъ ве яман лафларны бир четке ташланъыз
Биз Ондан бойле эмирни алдыкъ: «Ким Алланы севсе, озь агъа-къардашыны да севмеге борджлудыр».