16 Халкънынъ арасында ошекчи олып юрменъиз. Якъын адамнынъ джанына зарар кетирменъиз. Мен – РАББИм.
Бирев озь файдасы ичюн достларыны сатса, балаларынынъ козь нурлары сёнер.
Юрегим – къуругъан ве йыкъылгъан от киби, отьмегимни ашамагъа биле унутам.
Ер юзюнде олгъан азиз адамларгъа, асылзаделерге, оларнынъ эписине меним бутюн муратларым.
Озь разылыгъынъа коре Сионгъа яхшылыкъ эт, Ерусалимнинъ диварларыны котер!
Якъын адамгъа къаршы ялан шаатлыкъ этме.
Ошек ташыманъыз. Ялан шаатлыкъ этип, джинаетчиге къол тутманъыз.
Ялан шаатлыкъны къабул этменъиз. Акълы ве къабаатсыз адамгъа олюм джезасыны тайинлеменъиз. Мен бу акъсызлыкъта къабаатлы олгъан адамны багъышламам.
Яланджы тиль нефретни гизлей, ошек ташыгъан – акъылсыздыр.
Ошек ташыгъан адам башкъасынынъ сырларыны ача, ишанчлы адам исе сырдаш ола.
Ошек ташыгъан адам сыр ачар, бошбогъаздан узакъ тур.
Олар эписи ёлдан урулгъан инатлардыр, башкъаларны яманлап яшайлар. Олар бакъыр ве демирдир, эписи бозукъ арекет этелер.
– Эр кес достундан сакъынсын, къардашларынынъ ич бирине ишанмасын; эр къардаш башкъасына къапкъан къоя, эр дост башкъасыны яманлай.
Сенинъ ичинъде ифтираджылар башкъасынынъ къаныны тёкелер. Дагъ тёпелеринде къурбанларны кетирип, ашайлар. Сенинъ ортанъда джиренч ишлер япыла.
– Мен гуна яптым, къабаатсыз адамны саттым, – деди. Олар исе: – Бундан бизлерге не? О сенинъ ишинъ! – дедилер.
«Къабаатсыз адамны ольдюрмек ичюн къапар алгъан адамгъа лянет!» Бутюн халкъ: «Амин!» – десин.
Апайлары да урьметли олсун, ифтираджы дегиль, айыныкъ фикирли, эр шейде ишанчлы олсунлар.
севгисиз, багъышламагъан, ифтираджы, озюни къолда тутмагъан, мераметсиз, яхшылыкъны кореджек козю олмагъан,
Къарт апайлар Алланы урьмет этип яшасын, башкъаларны яманламасын, чокъ шарап ичмекнинъ къулу олмасын, яхшы ишлер япмагъа огретсинлер.
Бойлеликнен, эр бир яманлыкъ, айнеджилик, экиюзьлюлик, пахыллыкъ ве яман лафларны бир четке ташланъыз
Сонъ Давут Шаулгъа: – Не ичюн санъа: «Мына Давут санъа къаршы ярамай иш япмагъа чаре къыдыра», – деген адамларны динълейсинъ?