11 Хырсызламанъыз. Ялан айтманъыз. Бири-биринъизни алдатманъыз.
Авишаломнынъ къуллары къадыннынъ эвине келип: – Ахимаац ве Ехонатан къайда? – деп сорадылар. Къадын оларгъа: – Олар озенни кечип кеттилер, – деди. Олар къыдыра-къыдыра, бир шей тапмайып, Ерусалимге къайттылар.
Къарт исе бойле деди: – Мен де сенинъ киби пейгъамберим. Бир мелек манъа РАББИнинъ эмиринен: «Оны эвинъе къайтар, аш ашасын, сув ичсин», – деди. Лякин о, ялан айтты.
Мен сахра пугъусына, харабеде къонгъан байкъушкъа ошайым.
Хырсызлама.
Якъын адамгъа къаршы ялан шаатлыкъ этме.
Якъын адамнынъ эвини арзу этме, онынъ не апайыны, не къулуны, не хызметчи апайыны, не бугъасыны, не эшегини, не бир шейини истеме.
Эгер бирев бугъаны я да къой-эчкини хырсызлап, оны сойса я да сатса, о, бугъа ичюн беш бугъа, къой ичюн дёрт къой берсин.
Бирев къомшусына кумюшни я да шейлерни сакъламакъ ичюн берсе, ве олар онынъ эвинден гъайып олсалар, хырсызны тутсалар, хырсыз эки къат тёлесин.
Ошек ташыманъыз. Ялан шаатлыкъ этип, джинаетчиге къол тутманъыз.
Башкъа адамгъа къаршы ботен шаатлыкъ этме, агъзынъдан ялан лаф чыкъмасын.
– Эм кучюги, эм буюги – эр кес арам къазанчны къыдыралар; эм пейгъамберлер, эм руханийлер – эписи алдаталар.
Багъынъызда эр бир юзюм салкъымыны джыйманъыз, ерге тюшкен юзюм данелерини топламанъыз. Буны фукъарелерге ве кельмешеклерге къалдырынъыз. Мен – РАББИм, сизинъ Алланъыз.
Эльбетте ёкъ! Эр бир адам яланджы олса да, Алла сёзюни тута. Язылгъаны киби, Алла сёзлерини беджереджек ве Оны къабаатлагъанлардан устюн оладжакъ.
Шунынъ ичюн, яланны четке ташлап, эр биринъиз озь якъындакилеринъизге догърусыны айтынъыз, чюнки биз бири-биримизге бир беденнинъ азалары оламыз.
Хырсызлыкъ япкъан адам башкъа хырсызлыкъ япмасын, амма чалышып, озь къолларынен яхшылыкъ япсын ве мухтадж олгъанларнен бир шейнен болюшсин.
Бири-биринъизге ялан айтманъыз, чюнки сизлер ичинъиздеки эски адамны яман япкъанларынен берабер озюнъизден айырдынъыз
ороспулар ве апай ерине акъайнен яткъан акъайлар, адамларны хырсызлап саткъанлар, яланджылар, ялан шаатлар ве сагълам огретювге къаршы чыкъкъанлар ичюн берильгендир.
Амма къоркъакъ, имансыз, игренч, адамларны ольдюрген, ороспу, джады, путперест ве бутюн яланджыларнынъ къысмети – атеш ве кукюрт янгъан гольдедир. Бу, экинджи олюмдир.