48 Эвни янъыдан сылагъандан сонъ, руханий эвге кирип бакъкъанда, куф даркъалмагъаныны корьсе, руханий эвни темиз деп илян этсин, чюнки куф кечкен эди.
О, эм яралар, эм яраларны сарар. Урса биле, къоллары шифа берер.
Беля вакътында олар Менден ярдым сорайджакъ ве: «Айдынъыз, РАББИмизге къайтайыкъ! О, хасталыкъ берди – О да тедавийлер, О, урды – О да яраларымызны сарар, – дейджек.
Руханий ордудан тыш чыкъып, хастаны бакъсын. Эгер хаста озь тери хасталыгъындан тюзелип яхшы олгъан олса,
Ташлары чыкъарылып, сылавы къырылып, янъыдан сылангъан эвнинъ диварларында куф кене пейда олса,
О эвде ятып юкълагъан я да аш ашагъан адам озь урбаларыны ювмакъ керек.
Эвни темизлемек ичюн, о, эки къушны, кедр терегини, ачыкъ къырмызы йипни ве эзов отуны алсын
Шу ань къадыннынъ къан акъувы токътады. Хасталыгъындан къуртулгъаныны бутюн беденинен дуйды.
Иса исе онъа: – Къызым, сени иманынъ тедавийледи. Тынчлыкънен бар ве хасталыгъынъдан азат ол, – деди.
О вакъыт Иса чокъ адамларны хасталыкълардан ве оларны чекиштирген дертлерден тедавийлей, яман рухлардан къуртара, чокъ сокъурларнынъ козьлерини ача эди.
Базыларынъыз бойле эдинъиз, амма ювундынъыз, азиз олдынъыз, Рабби Иса Месихнинъ Адынен ве Алламызнынъ Рухунен акъландынъыз.