42 Къурсакъ устюнде сюйрекленгенлерни, дёртаякълы юргенлерни я да чокъаякълы махлюкъларны, эм де ер юзюнде огъул чыкъаргъан ич бир махлюкъларны ашаманъыз, чюнки олар арамдыр.
Сонъ Алла: – Сув тири джанларгъа, махлюкъларгъа толсун; кок къуббесинде ер юзю устюнден къушлар учсунлар, – деди.
Къашкъырнен къозу берабер отлайджакъ, арслан, бугъа киби, тобан ашайджакъ, йылан ашайджагъы исе топракъ оладжакъ. Азиз дагъымнынъ ич бир еринде кимсе яманлыкъ этмейджек, зарар кетирмейджек, – дей РАББИ.
Ер юзюнде огъул чыкъаргъан махлюкълар сиз ичюн арамдыр, оларны ашамагъа олмаз.
Насылдыр огъул чыкъаргъан махлюкълар себебинден джанларынъызны пис этменъиз, оларнынъ себебинден озьлеринъизни арамламанъыз.
Олар, йыланлар киби, ерде сюйрекленген махлюкълар киби, ер тозуны ялайджакъ. Олар озь пекинген ерлеринден чыкъаджакъ, Алламыз РАББИден къоркъаджакълар. Сенинъ алдынъда олар титрейджек.
Эй, Къанун оджалары ве фериселер! Экиюзьлюлер! Алынъызгъа беля! Нане, таракъот ве зиранынъ ондан бир пайыны бересиз, лякин Къануннынъ энъ муимини: адалетлик, мераметлик ве садыкълыкъны – котерип атасыз. Биринджисини беджерип, башкъасыны да унутмамакъ керек.
Ягъянынъ алдына чокъ ферисе ве саддукий де сувгъа батырылып чыкъмагъа кельгенлерини корип, о оларгъа: – Эй, йылан союндан олгъанлар! Башынъызгъа келеяткъан Алланынъ гъазабындан къачып къуртуладжагъынъызны сизге ким огретти? – деди.
Сизинъ бабанъыз – Шейтандыр. Сиз озь бабанъызнынъ бутюн истеклерини беджермеге истейсиз. Шейтан башындан адам ольдюриджиси эди. О, акъикъатта яшамай, чюнки онда акъикъат ёкъ. Ялан айткъанда, озюне ярашкъан шей айта. О, яланджыдыр, яланнынъ бабасыдыр.
Бойле адамлар – яланджы эльчилер, алдатыджы хызметчилер, озьлерине Месих эльчилери деп, яландан косьтерелер.
Амма къоркъам ки, йылан айнеджиликнен Аваны алдаткъаны киби, сизинъ фикирлеринъиз де бозулып, Месихнинъ артындан адийликнен ве темизликнен юрмектен вазгечеджексинъиз.
Оларнынъ бир пейгъамбери озю: «Критлилер эр вакъыт яланджы, яман джанаварлар, тенбель ачкозьлердир», – деген.