13 Мына бу къушлардан игренинъиз, буларны арам сайып, ашаманъыз: къарталны, акъбабаны, денъиз къарталыны,
Йыртыджы къушлар анда ёлны бильмез, чайлакънынъ козю оны корьмегендир.
Къузгъуннынъ балалары ашсыз вакътында анда-мында атылгъанда, Алланы ярдымгъа чагъыргъанда, къузгъунгъа ашайджакъ ашыны ким азырлай?
Бакъынъыз, душман, булут киби, котериле, дженк арабалары – боран кибидир, атлары къарталлардан чабик! Вай-вай-вай! Ёкъ оладжакъмыз!
– Халкъым акъылсыз, Мени танымайлар. Олар – акъылсыз балалар, ич бир шейни анъламайлар. Яманлыкъ япмагъа усталар, яхшылыкъ этмеге исе бильмейлер.
РАББИ бойле дей: – Мына, бир къартал киби, душман Моавгъа тез учаджакъ, Моавнынъ устюнде къанатларыны ачаджакъ.
Бизни къувалагъанлар кок къарталларындан чабик эди; дагълар бою артымыздан къуваладылар, сахрада бизге къапкъан къойдылар.
Бору чалынъыз! Исраиллилер васиетимни бозгъанлары ичюн, Къануныма къаршы чыкъкъанлары ичюн, душманлар, къартал киби, РАББИнинъ Эвине келеджек.
Булар сиз ичюн арам; этлерини ашаманъыз, олюлери де сиз ичюн пистир.
Сувда яшагъан бутюн пулларынен ялдавучлары олмагъан сойлары сиз ичюн арам.
шаинни, санкъурны ве онынъ ич бир союны,
Оларнынъ атлары леопардлардан тез, акъшам чыкъкъан къашкъырлардан вахшийдир. Атлар туякъларынен ерни ура, атлылары узакълардан келелер, авына атылгъан къартал киби, учып келелер.
Козьлеримни котерип бакъсам, мына къанатларында ельнен учып кельген эки къадын пейда олды. Къанатлары лейлек къанатларына ошай эди. Олар савутны котердилер ве ернен кок арасында алып кеттилер.
Олю беден къайда олса, леш къарталлары да шу ерде топланаджакълар.
Бир вакъытта бизлер акъылсыз, сёз динълемеген, ёлдан урулгъан адамлар эдик. Чокъ тюрлю яман истек ве зевкъларгъа къул олып, яманлыкънен ве пахыллыкънен яшай эдик, пис олып, бир-биримизни кореджек козюмиз ёкъ эди.