Куньлернинъ биринде Гилад топрагъындаки Тишбе шеэринден олгъан Ильяс Ахавгъа: – Исраиль Алласы олгъан РАББИнинъ огюнде турып, ант этем: эгер мен буюрмасам, бу йылларда не чыкъ тюшеджек, не де ягъмур ягъаджакъ, – деди.
О исе: «Мен барып, онынъ эписи пейгъамберлерининъ агъызларында яланджы рух олурым», – деди. РАББИ шу рухкъа: «Къандыр оны ве ишинъни беджер. Бар да, бойле де яп», – деди.
Бир кунь бир адамны дефн эткенде, адамлар бир айдутлар сюрюсини корьди. Олюни Эль-Ясанынъ къабири ичине атып къачтылар. Олю Эль-Ясанынъ кемиклерине тийип тирильди ве аякъларына турды.
Эль-Яса сув башына чыкъып, анда тузны септи ве: – РАББИ бойле дей: «Мен шимди бу сувларны темизледим. Эндиден сонъ бу сувдан не олюм, не де берекетсизлик олур», – деди.
Эль-Яса: – Манъа ун кетиринъиз, – деди. Оны алып, къазангъа къойды. Сонъ: – Адамларгъа аш къоюнъыз, ашасынлар, – деди. Къазаннынъ ичинде бир зарарлы шей къалмады.
Эгер Мен оларнынъ арасында башкъалары асыл япып оламагъан ишлерни япмагъан олсам, оларда гуна олмаз эди. Энди исе ишлеримни корип, Мени де, Бабамны да кореджек козю олмады.