9 Джеза куню Эфраим бакъымсыз сахрагъа чевириледжек. Мен Исраиль къабилелери арасында мытлакъа оладжагъыны бильдирдим.
Онынъ йыкъкъаны янъыдан къурулмаз, Онынъ къапаткъан адамы азат этильмез.
Олар келип, бойле дедилер: – Хизкия шойле дей: «Бу кунь – сыкъынты, джеза ве масхаралыкъ куню. Балаларнынъ догъаджакъ вакъты кельди, амма догъурмагъа кучь ёкъ.
Башындан башлап сонъунадже оладжагъыны хабер этем, къадимий заманлардан даа олмагъан шейлер акъкъында айтам: – Ниетлерим оладжакъ, истеген эр шейни япаджагъым.
Олып кечкенлерни баягъы эвельден бильдирдим, агъзымны ачып айткъан эдим, хабер эттим ве апансыздан эттим, эписи ерине кельди.
Онынъ ичюн оладжакъ шейлерни баягъы эвельден бильдирдим. Ёкъса сен: «Буны путум япты, буны иритильген маденден япылгъан аллам буюрды», – дер эдинъ.
Бу бала яманны терк этмеге ве яхшылыкъны сайлап алмагъа огренгенден эвель, сен къоркъкъан эки падишанынъ топракълары адамсыз къаладжакъ.
Мен Эфраимни сюме киби ашайджагъым, Ехуда халкъыны къурт киби кемиреджегим.
Мен Эфраимге арслан киби оладжагъым, Ехуда халкъына яш арслан киби атыладжагъым. Мен оларны парчалайджагъым, алыр да кетерим, кимсе оларны къуртармаз.
Олар кеткен вакътында, Мен агъымны устьлерине атаджагъым, кокте учкъан къушларны киби, оларны ерге тюшюреджегим. Джемаат эшиткен япкъан яманлыкълары ичюн, Мен оларны джезаларым.
Исраиль енъильди. Шимди о, халкълар арасында бир шейге ярамагъан савут киби олды.
Оларнынъ джеза куньлери кельди, эсап куньлери башланды. Исраиль бильсин ки, гуналары чокълугъындан, душманлыгъы буюклигинден пейгъамберлерни – ахмакъ, рухландырылгъан адамларны – дели саялар.
РАББИ-ТААЛЯ Озь ниетлерини къуллары пейгъамберлерге ачмагъандже, бир шей япмаз.
Шунынъ ичюн РАББИ бойле дей: – Апайынъ шеэрнинъ бир ороспусы оладжакъ, огъулларынънен къызларынъ къылычнен ольдюриледжек, сенинъ топрагъынъ ольчю йипинен пай этиледжек, сен исе арам ерде оледжексинъ. Исраиль исе мытлакъа озь мемлекетинден сюргюн этиледжек.
Исхакънынъ ибадет тёпелери ёкъ этиледжек, Исраильнинъ азиз ерлери йыкъыладжакъ, Еровоамнынъ эвине къаршы Мен къылычнен чыкъаджагъым.
Шунынъ ичюн Мен гуналарынъыз ичюн ойле урарым ки, бир даа аякъкъа турып оламазсынъ. Сени бутюнлей ёкъ этеджегим.
Лякин Мен къулларыма пейгъамберлерге айткъан сёзлерим ве буюргъан низамнамелерим деделеринъизнинъ яшайышларында беджерильди. О вакъыт олар Манъа тёвбенен къайтып: «Ордуларнынъ РАББИси бизни яшайыш ёлларымыз ичюн ве япкъан ишлеримиз ичюн джезалады», – дедилер.
Вакъты-саати кельгенде, сёзлеримни хатырланъыз деп, Мен буны сизге бильдирдим. Сизге буны эвельден айтмадым, чюнки сизнен берабер эдим.