3 Бунынъ ичюн шу топракъ агълайджакъ, анда яшагъанларнынъ эписи такъаттан кесиледжек; эм кийик айванлар, эм коктеки къушлар, эм денъиздеки балыкълар биле гъайып оладжакъ.
Ер юзю зарлана, къуруп къала, Ливан дагълары солып къалды, Шарон тегизлиги къуру сахрагъа чевирильди, Башан ери ве Къармел дагъларынынъ тереклери япракъларыны тёкти.
Устюндеки яшагъанларнынъ яманлыгъы ичюн ер юзю не вакъыткъадже чекишеджек, чёльдеки отлар не вакъыткъадже сарарып соладжакъ? Адамлар: «Алла келеджегимизни бильмей», – дегенлери ичюн, айванларнен къушлар ёкъ олды.
Мемлекет ороспулыкъкъа толу, къаргъыш ичюн окюр-окюр агълай, чёль отлакълары къуруды. Олар яманлыкъ япмагъа ниетленелер, яланда кучь тапалар.
Бакътым, бир инсан ёкъ, коктеки эписи къушлар къачкъанлар.
Дагълар ичюн агълап къычыраджагъым, чёль отлакълары ичюн аджджы агълайджагъым, олар толусынен янып биткендир, олардан кимсе кечмей. Айванларнынъ манърагъаны эшитильмей, эм кок къушлары, эм кийик айванлар эр кес къачып кетти.
Оларны бунынъ ичюн джезаламаммы, аджеба? – дей РАББИ. – Бойле халкъкъа акъларыны бермемми?
О куню денъиздеки балыкълар, коктеки къушлар, кийик айванлар, ерде сюйрелип юрген эр бир махлюкъ, ер юзюндеки эр бир адам Меним огюмде титрейджек. Дагълар авдарыладжакъ, къаялар йыкъыладжакъ, эр бир дивар ерге тюшеджек.
Ах, айванлар насыл инълейлер! Тувар сюрюлери шашмалады, – оларгъа отлакъ къалмады. Къой-эчки сюрюлери де къыйнала.
Амос бойле деди: – РАББИ Сиондан гудюрдей, Ерусалимден сес бере. Чобанларнынъ отлакълары къуруп къала, Къармел дагъынынъ устюнде олгъан бутюн ешиллик къаврап къала.
Шунынъ ичюн РАББИ-Тааля, Ордуларнынъ Алласы, бойле дей: – Бутюн мейданларда къычырып агълайджакълар, эписи сокъакъларда: «Ах, вай-вай-вай!» – дейджеклер, койлюлерни матем тутмагъа, такъмакъчыларны такъмакъламагъа чагъыраджакълар.
Шунынъ ичюн ер юзю сарсылмайджакъмы? Устюнде яшагъан эр кес агъламазмы? Бутюн ер, Нил дерьясы киби, котериледжек, Мысыр дерьясы киби къабарып, ашагъы тюшюджек.
Денъизге эмир этсе, денъиз къуруй, бутюн озенлер къуруп кете, Башан ери ве Къармел дагълары сола, Ливаннынъ чечеклери ренкини джоя.
Адамларны ве айванларны, коклерде учкъан къушларны ве денъизде ялдагъан балыкъларны ёкъ этеджегим. Яман адамларны ве ёлдан ургъан эр бир шейни де ёкъ этеджегим. Мен инсаниетни ер юзюнден ёкъ этеджегим, – дей РАББИ.
– Мен бу къаргъышны ёллайджагъым, – дей Ордуларнынъ РАББИси. – Ве къаргъыш хырсызнынъ эвине ве Меним Адымнен ант этип ялан айткъан адамнынъ эвине киреджек. Къаргъыш о эвде къаладжакъ ве эм агъач омургъаларыны ве о япылгъан ташларны къырып ташлайджакъ.