16 Исраиль инат тана киби олды. РАББИ оларны, къозуны киби, ачыкъ отлакъта бакъармы, аджеба?
Бабаларымызнынъ гуналарыны бизге хатырлатма, якъында шефкъатынъ бизим тарафымызгъа айлансын, чюнки биз пек зайыфлаштыкъ.
яхшы этип, бир томалакъкъа топлап, сени кениш бир топракъкъа фырлатаджакъ. Анда сен оледжексинъ, аджайип дженк арабаларынъ да анда оладжакъ. Эфендинънинъ эвинде масхаралыкъсынъ!
Тарланъызда сачкъан урлукъларгъа Рабби ягъмур ягъдыраджакъ; топракъ береджек махсуллар бол ве берекетли оладжакъ. О куню айванларынъ кениш отлакъларда отлап юреджеклер.
Яйлада киби, къойлар отлайджакълар, ябанджылар байларнынъ йыкъылгъан эвлерини тинтеджеклер.
– Гуналарымыз бизни къабаатлайлар, лякин, я РАББИ, Адынъ ичюн бир шейлер яп да! Пек чокъ хаинлик эттик, Санъа къаршы гуна ишледик.
РАББИ даа: – Имансыз Исраиль къызы хаин Ехудадан даа догъру олды, – деди.
Ёшия падишалыкъ эткенде, РАББИ манъа бойле деди: – Имансыз Исраиль къызы нелер эткенини корьдинъми? Эр юксек байыргъа котерилип, эр даллы терек тюбюне барып, анда ороспулыкъ этти.
Имансыз Исраиль къызынынъ ороспу арекетлери ичюн, Мен оны йибердим, айырылышув мектюбини бердим. Хаин къызкъардашы Ехуда ич къоркъмады, лякин кетип, озю ороспулыкъ этип башлады. Мен буны корьдим.
Эфраимнинъ фигъан къопаргъаныны эшитем: «Сен мени джезаладынъ, инат бузав дайын, мен джезаландым. Къайтар мени, ве мен къайтарым, Сен – РАББИ, меним Алламсынъ.
Онынъ ичюн ормандан арсланлар чыкъып, оларгъа атыладжакъ, сахрадаки къашкъырлар парчалайджакъ, шеэрлерининъ огюнде оларны леопардлар беклейджек, андан чыкъкъан эр кес парчаланаджакъ. Акъсыз ишлери пек чокълашты, хиянетлиги пек буюк олды.
Амма олар не динъледи, не къулакъ астылар, лякин инат олып, юреклерининъ яман ниетлерине коре яшадылар, Манъа юзьлерини дегиль, аркъаларыны чевирдилер.
Ойле олса, не ичюн Ерусалим халкъы инатланып, эр вакъыт долаша? Олар ялангъа къатты япыштылар, арткъа къайтмакътан вазгечтилер.
Эфраим – яхшы огренген юваш тана эди, арман ишини чокъ бегенди. Амма Мен семиз бойнуна боюндырыкъ такъаджагъым, Эфраимни екеджегим. Ехуда ер сюреджек, Якъуп топракъны тырнайджакъ.
Къылыч оларнынъ шеэрлерини ураджакъ, къапу мандалларыны ёкъ этеджек, къара ниетлери ичюн оларны ашайджакъ.
Халкъым Менден даима узакълашмакъта. Оларны акъылларынен коклерге айланмагъа чагъыралар, амма кимсе бунъа ынтылмай.
Сизлерни исе халкълар арасында дагъытаджагъым, артынъызгъа къылыч ёллайджагъым. Топрагъынъыз харап къаладжакъ, шеэрлеринъиз бозуладжакълар.
Лякин олар динълемеге истемедилер, Менден бетлерини чевирдилер, эшитмемек ичюн де къулакъларыны тыкъаттылар.
– Мен Шаулны падиша этип къойгъаныма пек языкъсындым, чюнки о, Менден юзюни чевирди, Меним эмиримни беджермеди, – деди. Смаил пек къасеветленди ве бутюн гедже РАББИге дувалар этти.