Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




Хошеа 2:7 - Мукъаддес Китап

7 О, ойнашларынынъ пешинден чападжакъ, амма артларындан еталмайджакъ, оларны къыдыраджакъ, амма тапалмайджакъ. О вакъыт о: «Биринджи акъайыма къайтайым, чюнки о заманки алым шимдикисинден хайырлы эди!» – дейджек.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




Хошеа 2:7
41 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

Ахаз, оны енъген Дамаск халкъы табынгъан аллаларгъа къурбанлар чалды. О, бойле деди: «Арам падишаларынынъ аллалары оларгъа ярдым этелер. Эгер мен де оларгъа къурбан кетирсем, олар манъа да ярдым этерлер». Лякин олар Ахазны ве бутюн Исраильни ёлдан урдылар.


– Ёкъ, ат устюнде къачаджакъмыз, – дединъиз. Онынъ ичюн къачаджакъсынъыз. – Тез атлар устюне минип къачаджакъмыз, – дединъиз. Онынъ ичюн сизлерни къувалагъанлар да тез оладжакъ.


Халкъларнынъ бош путлары ягъмур ягъдыралармы? Кок озю-озюнден ягъмур ягъдырамы? Сен – РАББИсинъ, бизим Алламызсынъ! Биз Санъа ишанамыз, тек Сен бутюн буларны япасынъ!


– Бар, Ерусалим халкъына беян эт: РАББИ бойле айта: – Акъылымда тутам ки, яшлыгъынъда Манъа ишанчлы эдинъ, Мени, келин киби, севдинъ, Меним артымдан сахрагъа, сачылмагъан топракъкъа кеттинъ.


Къана, озьлеринъизге япкъан аллаларынъыз къайда? Беля кельгенде, сизни къуртарып олсалар, айды, турсунлар! Шеэрлеринъиз не къадар олса, о къадар аллаларынъыз да бар, эй, Ехуда!


Неден ёлунъны денъиштирип, о къадар чокъ долашасынъ? Ашшур сени насыл масхара эткен олса, Мысыр да сени масхара этеджек.


– «Бир адам апайыны къуваласа, о да кетип, башкъасынынъ апайы олса, биринджи акъайы апайына къайтармы?» – дейлер. Мемлекет бундан арам олмаз эдими? Сен бир чокъ ойнашларынънен ороспуландынъ, лякин кене де Манъа къайт! – дей РАББИ.


Эфраимнинъ фигъан къопаргъаныны эшитем: «Сен мени джезаладынъ, инат бузав дайын, мен джезаландым. Къайтар мени, ве мен къайтарым, Сен – РАББИ, меним Алламсынъ.


Деделеринъизни къолларындан тутып, Мысыр топрагъындан чыкъаргъанда, оларгъа бир васиет бердим. Мен оларнынъ Сабысы олсам да, олар о васиетни боздылар, – дей РАББИ.


Амма сёз берген бутюн шейлеримизни япа береджекмиз. Ехуда шеэрлеринде ве Ерусалимнинъ сокъакъларында бизлер, баба-деделеримиз, падишаларымыз, башлыкъларымыз эткенлери дайын, Коклернинъ Къыраличесине къокъулы отларны якъаджакъмыз, ичимлик бахшышларыны кетиреджекмиз. О заман биз токъ ве частлы олып, беля не олгъаныны бильмедик.


Орьнекли урбаларынъны алдынъ ве путларгъа кийсеттинъ, оларнынъ огюнде Меним зейтюн ягъымны тёктинъ ве гузель къокъулы отларымны якътынъ.


Мен янынъдан кечеяткъанда, сени корьдим. Севги чагъынъ кельген эди. Урбамнынъ этегини устюнъден кердим, ве чыплакъ беденинъни къапаттым. Санъа ант эттим ве санъа васиет бердим. – Бу – РАББИ-ТААЛЯнынъ сёзлери. – Бойлеликнен, сен Менимки олдынъ.


Сизлер: «Биз, башкъа халкълар киби, мемлекетлернинъ къабилелери киби, тереклерге ве ташларгъа ибадет этмеге истеймиз», – дейсинъиз. Амма юреклеринъизнинъ истеги ич бир вакъыт олмаз.


О, къомшулары ашшурлыларнынъ, виляет башлыкъларынынъ ве ёлбашчыларнынъ, пек яхшы кийинген, атларда юрген атлыларнынъ ве эписи энъ яхшы ве истенильген йигитлернинъ артындан истекнен кетти.


Шунынъ ичюн, Охолива, РАББИ-ТААЛЯ шойле дей: Бакъ, сен джиренип ташлагъан ойнашларынъны санъа къаршы котереджегим ве оларны эр тарафтан кетиреджегим –


Буюгининъ ады Охола, кучюгининъ ады Охолива эди. Олар Менимки эдилер ве огъулларнен къызларны догъа эдилер. Адлары Охола – бу Самарие шеэри, Охолива исе – Ерусалимдир.


Сен корьген терегинъ балабан осип ве къавий олып, юксеклигинен кокке тийген ве бутюн ер юзюнде корюнген эди.


Невукъаднеццар падишанен буларнынъ эписи олды.


Ер юзюнде эписи яшагъанлар бир шей дегиллер. О, эм коктеки ордунен, эм ер юзюнде яшагъанларнен Озю истегенини эте. Онынъ къудретли къолуны кимсе токътатып оламаз! Ондан: «Сен не япасынъ?» – деп кимсе сорап оламаз!


О, адамлардан къувулгъан эди, ве онынъ юреги кийик айван юреги дайын олды. Алла-Тааля адамларнынъ падишалыгъына акимдарлыкъ эткенини ве падишалыкъкъа озю истегенини къойгъаныны анъламагъандже, о, кийик эшеклернен яшады, онъа, бугъагъа киби, от ашата эдилер, бедени исе коктеки чыкънен сылана эди.


РАББИ Хошеагъа айткъан сёзюнинъ башы. РАББИ Хошеагъа бойле деди: – Бар да, ороспу къадынгъа эвлен. О, ороспулыгъындан балаларыны корьсюн. Бутюн бу мемлекет Менден айырылды ве ороспу киби, башкъа аллаларгъа ибадет этип башлады.


Мен оларгъа чобанлыкъ эттим, ве олар тойгъандже ашадылар. Тойгъан сонъ исе юреклери къопайды, ве олар Мени унутты.


Аллагъа къаршы чыкъкъаны ичюн, Самарие шеэри джезаланаджакъ. Анда яшагъанлар къылычтан оледжек, къучакъ балалары парчаланаджакъ, юклю къадынларынынъ къурсакълары ярыладжакъ.


– О куню, – дей РАББИ, – сен Манъа «акъайым» дейджексинъ, бир даа манъа «эфендим» демейджексинъ.


Эфраим озь хасталыгъыны корьгенде, Ехуда озь ярасына бакъкъанда, Эфраим Ашшургъа кетти, буюк падишадан ярдым сорады. Амма онынъ сизни яхшы этмеге кучю ёкъ, о, яраларынъызны тедавийлемез.


Сонъра Мен кетип, ериме къайтаджагъым. Олар озь къабаатларыны танып, Мени къыдырмагъандже, Мен еримде къаладжагъым.


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ