6 Мен Исраиль ичюн чыкъ киби оладжагъым. Ве о, занбакъ киби, чечек ачаджакъ, Ливандаки кедр киби, тамыр атаджакъ.
Якъуп бабасынынъ янына келип, оны опьти. Исхакъ онынъ урбасындан кельген къокъуны алып, оны багъышлап, бойле деди: – Мына, меним огълумнынъ къокъусы – РАББИ багъышлагъан тарладан кельген къокъу дайын.
Сабанджылар аркъамны сюрдилер, узун баразналар ачтылар.
Келеджекте Якъуп, терек киби, тамыр атаджакъ, Исраиль, филис атып, чечекленеджек, бутюн дюнья онынъ махсулларына толаджакъ.
Аджайип чечекленип къуванаджакъ, къуванчнен къычырып шенъленеджек. Ливан шурети онынъ оладжакъ, Къармел дагъларынынъ ве Шарон тегизлигининъ дюльберлиги онъа бериледжек. Олар РАББИнинъ шуретини, Алламызнынъ дюльберлигини кореджеклер.
Буны корип, къуванаджакъсынъыз, беденлеринъиз, тазе от киби, кучьке толаджакъ. РАББИнинъ къолу къулларына белли оладжакъ, душманларына исе О, ачувланаджакъ.
РАББИ санъа «Аджайип мейвалы дюльбер ешерген зейтюн тереги» адыны берди. Амма кучьлю гудюрдисинен чевре-четине атеш ёллады, ве пытакълары къырылды.
Айдынъыз, РАББИни таныйыкъ, Оны бильмеге тырышайыкъ. Ярыкъ танъда пейда олгъаны киби, О да пейда оладжакъ. Ягъмур кельгени киби, О бизге келир. Баарьнинъ сонъунда ягъмур киби, О, топракъны суварыр».
Иса оларгъа даа бир кинаели икяе айтып берди: – Кок Падишалыгъы бир хардал урлугъына ошай. Адам оны алып, озь тарласына сача.
Мен – акъикъий юзюм асмасы олам, Бабам исе – багъджыдыр.
Менде эр шей бар, боллукъта биле яшайым. Сизлер ёллагъан шейлерни Эпафродиттен алдым, меним эр бир шейим бар. Бу шейлер – гузель къокъудыр, къабул этильген ве Алланы разы эткен къурбандыр.