Халкълар кучьлю сувлар дайын окюрелер, амма Алла оларны гъазапнен опькелейджек, олар узакъларгъа къачып кетеджеклер. Ель дагъларда тозны, къасыргъа кепекни къувалагъаны киби, олар да къувуладжакълар.
О заман демир, чамур, бакъыр, кумюш ве алтын, – эписи бирден чиль-парча олдылар ве яз арманнынъ тозуна чевирильдилер. Оларны ель алып кетти. Олардан из биле къалмады. Путны парлагъан таш исе балабан дагъ олып, бутюн ер юзюни къаплады.