4 Мен оларны инсан мераметинен, севги багъларынен Озюме чектим. Бойнундан боюндырыкъны ала, эгилип, агъызларына аш къоя эдим.
Мен онынъ бабасы олурым, ве о – Меним огълум олур. Эгер о гуна япса, Мен оны инсанларнынъ къамчыларынен ве котеклеринен джезаларым.
О вакъыт РАББИ Озь халкъына гъазапланды, Озюнинъ мирасындан нефретленди.
Муса: – РАББИнинъ эмир эткени будыр: «Сизни Мысыр топрагъындан чыкъаргъан сонъ, Мен сахрада сизге ашаткъан ашны корьсюнлер деп, несилинъизге сакъламакъ ичюн, маннагъа бир чанакъны толдурынъыз», – деди.
Эй, Ерусалимнинъ къызлары! Теним къара, лякин мен гузелим. Кедар огъулларынынъ чадырлары киби къарам, Сулейманнынъ перделери киби гузелим!
Эр тюрлю къасеветлерини Озюне алды, юзюнинъ Мелеги оларны къуртарды, севгиси ве мераметинен оларны сатын алды, къадимий заманларда оларны къолларында алып ташыды.
Мен онъа богъдай, янъы шарап, зейтюн ягъыны бердим, бундан онынъ хабери исе ёкъ эди. Мен онынъ алтын-кумюшини чокълаштырдым, олар исе оларны Баал путуна берди.
Мен – РАББИм, сизинъ Алланъыз. Мен сизни Мысыр топрагъындан алып чыкъардым, къуллукътан къуртардым, боюндырыгъынъызны парладым, сизге баш эгмейип кетмеге ёл бердим.
Мен ерден юкъарыгъа котерильгенимде, Озюме эр кесни чекеджегим.
Бизге Месихнинъ севгиси башлыкъ эте, ве биз бойле тюшюнемиз: эгер бир адам бутюн адамлар ичюн ольген олса, булар эписи ольгенлер.
Ялынъыз РАББИ онъа ёлбашчылыкъ этти, эджнебий алла онен ёкъ эди.
эм де тувардан иримчикни, къой-эчкилерден сютни, къозуларнынъ, Башан еринден къочкъарларнынъ ве текелернинъ ягъыны, ве энъ яхшы богъдайны берген. Юзюм къаныны, шарапны сен иче эдинъ.