Сонъ РАББИ Мусагъа: – Мына тезден сен баба-деделеринъе къошуладжакъсынъ, – деди. – Бу халкъ, ороспу киби олып, кетеяткъан топракъларында эджнебий аллаларнынъ пешинден бараджакъ. Олар Мени къалдыраджакълар ве Мен оларгъа берген васиетимни бозаджакълар.
О куню Меним гъазабым оларгъа къаршы къызаджакъ, ве Мен оларны къалдыраджагъым. Бетимни олардан сакълайджагъым, ве олар ютуладжакълар. Башларына пек чокъ беля ве къаза тюшер, ве о куню олар: «Керчектен де, бу белялар башымызгъа тюшкенлернинъ себеби – арамызда Алла олмагъаныдыр!» – дерлер.
Ич биринъиз Алланынъ эйилигини ред этменъиз деп, дикъкъатлы олунъыз. Аранъызда аджджы тамыргъа ошагъан адам олмасын, ёкъса о сизге зарар кетиреджек ве чокъ адамларны арамлайджакъ.