7 Лякин Ехуда эвине мерамет этеджегим. Не яй, не къылыч, не дженк, не атлар ве атлылар оларны къуртараджакъ, олар Алласы РАББИнинъ кучюнен къуртуладжакъ.
Иште санъа, Хизкия, бир алямет: бу йыл тюшкен ашлыкъны ашайджакъсынъыз, экинджи йылы – озю осип чыкъкъан ашлыкъ, учюнджи йылы ашлыкъ сачып ораджакъсынъыз, юзюм багъчаларыны сачып, емишини ашайджакъсынъыз.
– Озюм ичюн, къулум Давут хатири ичюн Мен бу шеэрни къорчалайджагъым.
Шу геджеси Алланынъ Мелеги келип, Ашшур ордусынынъ 185 000 аскерини къырды. Адамлар саба турып, бутюн аскерлер олип-серилип яткъанларыны корьди.
Арамлылар бастырып кельгенде, Эль-Яса РАББИге дува этип: – Бу миллетнинъ козьлери кёр олсун! – деди. РАББИ, Эль-Ясанынъ сёзлерине коре, оларны кёр этти.
РАББИнинъ козьлери инсафлыларгъа бакъа, къулакълары ярдым фигъанларына ачыкъ.
Эй, Алла, Сенинъ тахтынъ эбедий, догърулыкънен падишалыкъ япасынъ.
Амма Муса халкъкъа: – Къоркъманъыз. Къатты турунъыз. РАББИ бугунь сизни къуртаргъаныны корерсинъиз. Бугунь корьген мысырлыларны бир даа омюрбилля корьмезсинъиз.
О куню РАББИ исраиллилерни мысырлыларнынъ къолундан къуртарды. Исраиллилер денъизнинъ ялысында мысырлыларнынъ олюлерини корьдилер.
Мени Алла къуртара! Онъа ишанып, къоркъмайджагъым! РАББИ-Тааля – кучюм, Онъа йырларым! О мени къуртарды!
Онынъ ичюн РАББИ сизлерге мерамет эйлемеге истеп, беклей, турып, сизлерни аджыйджакъ. РАББИ – адалетли суд эткен Алладыр, Онъа ишангъан эр кес бахтлыдыр.
– Сен – Меним къулумсынъ, Якъупнынъ къабилелерини гъайрыдан тиклейджексинъ, Исраильнинъ къалгъанларыны къайтараджакъсынъ. Бундан гъайры, миллетлер ичюн бир ярыкъ оладжакъсынъ, сенинъ ярдымынънен дюньянынъ кенарларында яшагъанларны къуртараджагъым.
Мына, Рабби Озю сизге алямет береджек. Бакъынъыз, къыз юклю олып, огъул догъаджакъ, адыны Иммануэл къояджакълар.
Сизлерге: «Эр биринъиз яман ёлунъыздан, яман ишлеринъизден къайтынъыз ве РАББИ асырдан асыргъа деделеринъизге берген топракъта яшанъыз, – дедилер.
– Башкъа аллаларнынъ артындан юрменъиз, оларгъа хызмет ве ибадет этменъиз, эткен ишлеринъизнен Мени гъазапландырманъыз, Мен де сизлерге яманлыкъ этмем».
Якъупнынъ ве къулум Давутнынъ эвлятларыны да ред этмейджегим, Давутнынъ эвлятларындан падишаны сайлайджагъым, ве о, Ибраимнинъ, Исхакънынъ ве Якъупнынъ эвлятларына башлыкъ этеджек. Мен оларны эсирликтен къайтараджагъым, оларгъа мерамет этеджегим.
Гомер Ло-Рухаманы кокюстен кестирген сонъ, кене юкке къалды ве огълан бала тапты.
Эфраим этрафымны яланнен сарды, Исраиль халкъы алдавнен Мени ортагъа алды. Ехуда исе даа Алланен, о, Азиз Аллагъа даа садыкъ.
О заман о манъа бойле деди: – Бу – РАББИнинъ Зеруббавелге айткъан сёзю: «Къудретнен ве кучьнен дегиль, амма Меним Рухумнен ишинъни беджереджексинъ». Ордуларнынъ РАББИси бойле дей.
Бутюн дюнья билир ки, Исраильде Алла бардыр. Мында олгъан бутюн халкъ билир ки, РАББИ къылычнен ве мызракънен къуртармай. О, сизни бизим къолумызгъа береджек. РАББИ Озю дженк эте! – деди.