4 РАББИ Хошеагъа: – Адыны Йизреэл къой, чюнки чокъ вакъыт кечмезден, Мен Йизреэл вадийинде тёкюльген къанны Ехунынъ эвинден сорарым ве Исраиль эвининъ падишалыгъыны токътатырым.
Ахавнынъ Самарие шеэринде етмиш огълу бар эди. Еху мектюплер язып, Самариеге, Йизреэл башлыкъларына, акъсакъалларына ве Ахав балаларынынъ тербиеджилерине ёллады. Мектюплерде бойле язылгъан эди:
Самариеге келип, Еху Ахавнынъ Самариеде къалгъан бутюн адамларыны, РАББИ Ильяснен айткъаны киби, ольдюрди.
Исраиль падишасы Пекъах куньлеринде Ашшур падишасы Тиглат-Пилесер келип, Иён, Авел-Бет-Маакъа, Яноах, Кедеш, Хацор, Гилад, Галилея, бутюн Нафталий топракъларыны запт этип, халкъны Ашшур мемлекетине кочюрди.
Азарья Ехудада 38-инджи йыл падишалыкъ эткенде, Еровоам огълу Зекъарья Исраильнинъ падишасы олды. О, Самарие шеэринде алты ай девамында падишалыкъ этти.
Мына, Рабби Озю сизге алямет береджек. Бакъынъыз, къыз юклю олып, огъул догъаджакъ, адыны Иммануэл къояджакълар.
Сонъ апай пейгъамбернен яттым, ве о юкке къалып, огълан бала тапты. РАББИ манъа: – Онынъ адыны Махер-Шалал-Хаш-Баз деп къой, – деди.
Бизге бир Бала догъды, бизге бир Огъул берильди! Омузлары устюне акимиет къоюлды. Онъа «Аджайип», «Насиатчы», «Кучьлю Алла», «Эбедий Баба», «Аманлыкъ Падишасы» дейджеклер.
Айланыр куню Пашхур Йирмеяны къалыптан чыкъарды. Йирмея онъа: – РАББИ сенинъ Пашхур адынъны Магор-Миссавив адына чевирди, – деди.
Онынъ ичюн РАББИ, Исраильнинъ Алласы, халкъымны бакъкъан чобанларгъа бойле дей: – Сизлер къойларымны дагъыттынъыз, оларны къачырдынъыз, оларны бакъмадынъыз. Бакъынъыз! Яман ишлеринъиз ичюн сизни джезалайджагъым, – дей РАББИ.
Имансыз Исраиль къызынынъ ороспу арекетлери ичюн, Мен оны йибердим, айырылышув мектюбини бердим. Хаин къызкъардашы Ехуда ич къоркъмады, лякин кетип, озю ороспулыкъ этип башлады. Мен буны корьдим.
Олар онынъ аврет ерлерини ачтылар, огълан-къызларыны тартып алдылар, озюни къылычнен ольдюрдилер ве бойле этип, оны джезаладылар. О, эписи къадынлар арасында масхара олды.
Буюк татанънынъ ёлундан кеткенинъ ичюн, Мен сенинъ къолунъа онынъ джеза къадесини береджегим.
Гомер кене юкке къалды ве къыз бала тапты. РАББИ Хошеагъа: – Адыны Ло-Рухама къой, чюнки энди Мен Исраиль эвине мерамет этмейджегим, оларнынъ къабаатларыны энди багъышламайджагъым.
РАББИ Хошеагъа: – Адыны Ло-Амми къой, чюнки сиз Меним халкъым дегильсиз. Мен де сизинъ Алланъыз олмам.
Мен оны джезалайджагъым, чюнки о, Баал путларына хызмет эте, оларгъа къокъулы отларны якъа, юзюклер ве герданлыкъларнен безенип, ойнашларынынъ артындан кетти, Мени исе унутты, – дей РАББИ.
Ер юзю богъдай, янъы шарап ве зейтюн ягъы берекетини береджек. Олар номай берекетлеринен Йизреэлни толдураджакъ.
Олар Алламны динълемегенлери ичюн, О, оларны ред этеджек. Халкълар арасында олар эвсиз гъурбетчи оладжакъ.
– Мына, РАББИ-ТААЛЯнынъ козьлери бу гуналы падишалыкъны коре. Оны ер юзюнден къырып ташлайджагъым, амма Якъупнынъ эвини бус-бутюн ёкъ этмейджегим, – дей РАББИ.
Мерьем огъул догъаджакъ, ве сен Онынъ Адыны Иса къояджакъсынъ. О, Озь халкъыны гуналарындан къуртараджакъ, – деди.
Амма мелек онъа: – Къоркъма, Зекъарья! Сенинъ ялварувынъ эшитильди. Апайынъ Элизабет санъа огъул догъаджакъ, ве сен онынъ адыны «Ягъя» къояджакъсынъ, – деди.
Сен юклю оладжакъсынъ, Огъул кореджексинъ ве Онынъ Адыны «Иса» къояджакъсынъ.
Зекъарья, язув тахтачыгъыны сорап: «Онынъ ады “Ягъя”», – деп язды. Эр кес шашып къалды.
Андрей агъасыны Исанынъ алдына алып кельди. Иса онъа дикъкъатнен бакъып: – Сен Юхан огълу Симонсынъ, энди адынъ Кифа оладжакъ, – деди. (Кифа – «Пётр» демектир.)
Оларнынъ сынъыры бойле шеэрлерге узана эди: Йизреэл, Кесуллот, Шунем,