10 Сени корьгенде, дагълар къалтырады, коклерден ягъмурлар ягъды. Буюк теренлик окюрди, тюпсюзлик къолларыны котерди.
Сен оларнынъ огюнде денъизни ярдынъ, ве олар денъизнинъ ортасындан къуру ерден кечип кеттилер. Оларны къувалагъанларны исе Сен, кучьлю сувларгъа таш батыргъанынъ киби, теренликке батырдынъ.
Башларына ягъмур ерине бурчакъ ягъдырды, топракъларына куйдюрген атеш ёллады.
Эй, денъиз аждерхалары ве тюбю олмагъан чукъурлар, ерден РАББИни макътанъыз!
Агъзымдан чыкъкъан сёзлернен, юрегимден кечкен тюшюнджелернен разы ол, я РАББИ! Сен – меним таянгъан Къаям ве Къуртарыджымсынъ!
Мен Сенинъ Эвинъе бараджагъым, бутюнлей якъыладжакъ къурбанларны кетиреджегим, Санъа берген адакъларымны беджереджегим.
Эй, Алла, халкълар Сени макътасын, халкълар Сени макътасынлар! Сэла
Я РАББИ, не вакъыткъадже ярамайлар тантана этеджеклер?
Кийик айванлар, шакъалларнен девекъушулар Мени шуретлейджек. Сайлагъан халкъымны сувармакъ ичюн, сахрада сув, бакъымсыз ерлерде озенлер акъызаджагъым.
Шенъликнен чыкъаджакъсынъыз, тынчлыкъ-аманлыкънен сизни алып кетеджеклер, дагълар ве байырлар огюнъизде тюркю йырлайджакълар, чёльдеки эписи тереклер сизге эль чырпаджакълар.
Дагъларгъа бакътым, иште, тепренелер, бутюн байырлар къалтырайлар.
Онынъ аягъы астында дагълар ирип кетеджек, вадийлер, атештен ириген балавуз киби, юксек къаядан тюшкен сувлар киби, дагъылып кетеджеклер.
Дагълар РАББИнинъ огюнде къалтырай, байырлар ирий, Онынъ огюнде ер титрей, дюнья ве дюньяда яшагъанларнынъ эписи титрей.
О турды, ве дюнья салланды, О бакъты, ве халкълар титреди. Къарт дагълар йыкъылды, эски байырлар тер-тегиз олды. Онынъ ёллары эбедий.
Шу ань Алла Сарайындаки перде тёпеден ашагъадже йыртылып, экиге болюнди. Ер титреди, къаялар ярылды.
Апансыздан гольде кучьлю фуртуна къопты, къайыкъны юксек далгъалар толдура башладылар. Иса исе юкъугъа далгъан эди.
Исраиллилер Къызыл денъизден, къуру топракътан киби, иман ярдымынен кечтилер. Мысырлылар исе кечмеге арекет этип, богъулып ольдилер.
РАББИнинъ Васиет Сандыгъыны ташыгъан руханийлер Иордан озени ортасындан чыкъып, оларнынъ табанлары къуру ялыгъа баскъанларынен, Иорданнынъ сувлары озь ёлунен, тюневин ве обирскунь олгъаны дайын, бутюн ялыларындан толып-ташып акъа башлады.
Алтынджы мелек озь пиаласыны буюк Фират дерьясына тёкти. Куньдогъуштаки падишаларгъа ёл ачылсын деп, дерьянынъ суву къуруды.
Сонъ буюк бир беяз тахтны ве Тахтта Отургъанны корьдим. Онынъ огюнден ер ве кок ёкъ олды ве бир даа пейда олмады.
Кок ярылды ве, бурулгъан кягъыт киби, бурулды. Эр бир дагъ ве ада озь еринден кочьти.