7 Апансыздан санъа борджкъа берген адамлар аякъкъа тураджакълар, сени титретеджек адамлар уянаджакълар ве сенинъ мал-мулькюнъни чайпап аладжакълар.
Сыкъ опькени эшитип, юрегини инатландыргъан адам апансыздан эляк олур, – арткъа ёлу олмаз.
Чукъур къазгъан онъа тюшмек мумкюн, диварны йыкъкъан адамны йылан чакъмакъ мумкюн.
Эфраимнинъ пахыллыгъы битеджек, Ехудагъа къаршы дженк эткенлер къырыладжакъ. Эфраим Ехуданы пахылламайджакъ, Ехуда Эфраимни хорламайджакъ.
– Мен оны шимальден алып кетирдим; бакъынъыз, о кельди. О, куньдогъуштан Меним Адымны чагъырды. Башлыкъларны, чамур киби, эзе, чёльмекчи балчыкъны баскъаны киби, таптай.
Куньдогъуштан, узакъ мемлекеттен йыртыджы къушларны чагъырдым, ниетлеримни беджереджек адамны алып кетирдим. Мен айттым ве мытлакъа беджереджегим, ниетлендим ве япаджагъым.
Санъа яманлыкъ келеджек, ондан ырым ярдымынен биле къуртулып оламайджакъсынъ. Башынъа беля тюшеджек, оны къайтармагъа кучюнъ олмайджакъ, ич бир шейни анъламайып, апансыздан гъайып оладжакъсынъ.
Окъларынъызны къайранъыз, окълукъларынъызны толдурынъыз. РАББИ Мадай падишаларынынъ рухуны къозгъады, Вавилонны ёкъ этмеге ниетленди. РАББИ оны джезалай, Озь Сарайы ичюн джезалай.
Вавилоннынъ башлыкъларыны, акъыллы адамларыны, виляет башлыкъларыны, акимлерини ве аскерлерини сархош этерим де, эбедий юкъугъа даладжакълар ве бир даа уянмайджакълар, – дей Падиша, Онынъ Ады – Ордулар РАББИсидир!
– Бакъынъыз, Мен сизге къаршы йыланларны, зеэрли йыланларны ёллайджагъым; оларгъа къаршы ич бир ырым кечмез, олар сизлерни чакъаджакълар, – дей РАББИ.
Адамлар: «Тынчлыкъ-аманлыкъ ве хавфсызлыкъ», – деп юргенде, о вакъыт олюм оларгъа апансыздан, догъаджакъ къадынгъа агъры киби, келеджек, ве олар ондан къачып кетмейджеклер.