Давут о заман эки араба къапунынъ янында отура эди. Къаравул диварнынъ янындаки къапунынъ тёпесине чыкъып бакъты ве бир адамнынъ чапып келеяткъаныны корьди.
Йизреэлнинъ къуллесинде къаравул тура эди. О, келеяткъан Ехунынъ ордусыны корьди ве: – Мен орду корем! – деди. Ёрам: – Бир атлы адамны ал да, оларнынъ къаршысына йибер. «Эписи яхшымы?» – деп сорасын, – деди.
Сонъ Онынъ Огълу акъкъындаки Къуванчлы Хаберни халкъларгъа бильдирейим деп, Алла Озь Огълуны меним ярдымымнен ачмагъа истеди. О вакъытта мен ич бир адамларнен акъыл танышмадым,