– Энди оларны тутмагъа чокътан-чокъ балыкъчыларны ёллайым, – дей РАББИ. – Сонъ чокътан-чокъ авджыларны ёлларым да, оларны эр дагъдан, эр байырдан, эр къаянынъ чатлакъларындан къуваларлар.
Исраиль халкъынынъ топракъ пайы бакъымсыз ерлерге чевирильгенде, сен пек къувандынъ. Шунынъ ичюн Мен санъа ойле де япаджагъым. Эй, Сеир дагъы ве бутюн Эдом! Сен бакъымсыз оладжакъсынъ. О заман адамлар Мен – РАББИ олгъанымны билирлер.
– Амма салым топлайыджыларнынъ джаныны агъыртмамакъ ичюн, сен гольге барып балыкъ къармагъы ташла. Биринджи тутулгъан балыкъны алып, агъзыны ачсанъ, бир акъча тапарсынъ. Акъчаны алып, экимиз ичюн оларгъа салым бер, – деди Иса.
Ер юзюнде яшагъанлар бунъа севинип шенъленеджеклер ве бири-бирине бахшышлар ёллайджакълар, чюнки бу эки пейгъамбер ер юзюнде яшагъанларгъа чокъ азап берген эдилер.