1 Эфраимлилер Гидонгъа келип, онъа: – Сен не ичюн ойле яптынъ? Мидьянлыларгъа къаршы дженкке чыкъкъанда, не ичюн бизлерни чагъырмадынъ? – дедилер. Олар пек ачувлы лаф эте эдилер.
Эписи исраиллилер падишагъа келип: – Не ичюн агъа-къардашларымыз Ехуда акъайлары сени алып къачтылар ве сени, падиша, сойларынънен ве мал-мулькюнънен берабер ве бутюн адамларынъны Иордан озенинден кечирдилер? – деп сорадылар.
Ехуда акъайлары исраиллилерге: – Падиша – бизим якъын союмыз. Сиз бунъа не ичюн ачувланасынъыз? Биз падишанынъ софрасындан ашадыкъмы? Ёкъса ондан бахшышлар алдыкъмы? – дедилер.
Ахмакъны ачувы ольдюрир, акъылсызны пахыллыгъы гъайып этер.
Йымшакъ джевап гъазапны ятыштырыр, акъаретли сёз исе ачув къозгъар.
Сонъ мен корьдим ки, эр бир замет ве эр бир уста ишнинъ янында пахыллыкъ пейда ола. Бу да бошуна ве ель къувалавдыр.
Эфраим лаф эткенде, эр кес титрей эди. О, Исраильде юксельди, лякин Баал ичюн къабаат ишлеп, гъайып олды.
Лякин Гидон оларгъа бойле джевап берди: – Меним япкъанларым сизинъкисине коре не? Эфраимлилернинъ энъ сонъки салкъымлары Авиэзер топлагъан юзюм берекетинден яхшыдыр!