23 Лякин РАББИ деди: – Къоркъма, санъа селямет олсун! Сен ольмейджексинъ.
Якъуп: «Мен Алланы юзьме-юзь корьдим, ве джаным сагъ къалды», – деп, о ернинъ адыны Пениэл деп къойды.
Якъуп Пенуэлден кеткенде, кунь догъгъан эди. О, янбашы ичюн топаллай эди.
– Раатсыз олманъыз, къоркъманъыз, – деди о. – Чувалларынъызгъа хазинени сизинъ Алланъыз ве бабанъызнынъ Алласы къойгъандыр. Кумюшинъиз манъа келип етти. Сонъ оларгъа Шимеонны алып кельди.
Аллалар арасында Санъа ошагъаны ёкъ, ишлеринъе тенъ кельгени де ёкъ, я Рабби!
ве бойле деди: – Къоркъма, Алла севген адам! Сенде эр шей эсен-аман олсун! Джесаретли ве кучьлю ол! О меннен лаф эткенде, мен къуветлендим ве онъа бойле дедим: – Айт, эфендим! Сен манъа кучь бердинъ.
Мен сизге барышыкъ къалдырам, Озь барышыгъымны сизге берем. Дюнья бергени киби Мен бермейим. Юреклеринъиз сыкъылмасын, къоркъманъыз.
Шу куннинъ акъшамында, афтанынъ биринджи кунюнде шегиртлер, еудий башлыкъларындан къоркъып, эвнинъ къапуларыны къапатып отура эдилер. О вакъыт Иса пейда олды. Шегиртлернинъ ортасында турып, оларгъа: – Селям алейкум! – деди.
Секиз куньден сонъ Исанынъ шегиртлери кене эвде топлаштылар. Оларнен берабер Тома да эди. Къапулары къапалы олгъан олса да, Иса кельди ве оларнынъ ортасында турып: – Селям алейкум! – деди.
Алла севген ве азиз олмагъа чагъыргъан, бутюн Рим шеэринде яшагъан иманлыларгъа: Алла Бабамыз ве Рабби Иса Месих сизге эйилик ве тынчлыкъ-аманлыкъ берсин!
Къарт онъа: – Раатсызланма! Мен сизге керек эр шейни берерим. Тек шеэр мейданында геджелеменъиз! – деди.
О заман Гидон бу РАББИнинъ Мелеги олгъаныны анълады. – Ах, РАББИ-ТААЛЯм! – деп инъледи Гидон. – Мен РАББИнинъ Мелегини козьме-козь корьдим!
Шу ерде Гидон РАББИге къурбан ерини къурды ве шу къурбан ерине Яхве-Шалом деген ад къойды. О шимдигедже Авиэзер союнынъ Офра ериндедир.