13 Сагъ къалгъан йигитлер мырзаларгъа кельди, манъа РАББИнинъ халкъы кельди, кучьлю аскерлер кельди!
Аллагъа къурбан ерине шукюр кетир, Юдже Аллагъа берген адакъларынъны беджер.
Эй, Якъупнынъ Алласы, Сенинъ азарламанъдан, эм араба, эм ат сонъки юкъусына далды.
О заман ормандаки эписи тереклер биледжек ки, Мен, РАББИ, юксек терекни алчакъ этем, алчакъ терекни исе юксельтем. Мен ешиль терекни къурутып ташлайым, къуругъан терекни исе ешиль этем. Мен, РАББИ, буны айттым ве айткъанымны япаджагъым.
Амма бизни Севгеннинъ къуветинен биз эр шейни бутюнлей енъемиз.
Мына, Шейтаннынъ топлашувындан олгъанлар озьлерине еудий дейлер, амма олар еудий дегиллер, олар тек ялан айталар. Мен оларгъа ойле бир шей япарым ки, олар келип, сенинъ аягъынъа баш эгерлер, Мен сени не къадар севгенимни билирлер.
Тур, Девора, тур! Тур, тур, тюркю йырла! Тур, Баракъ! Авиноам огълу, эсирлеринъни алып кель!
Эфраимден Амалекнинъ топрагъында яшагъанлар кельди, сенинъ артынъдан Биньямин сенинъ халкъынънен кельди! Макирден ёлбашчылар кельди, Зевулундан реберлернинъ таякъларыны алгъанлар кельдилер!
РАББИнинъ Мелеги эмир этти: – Мероз шеэрини лянетленъиз! Эписи сакинлери лянет олсун! Олар РАББИге ярдымгъа кельмедилер, къудретлилерге къаршы чыкъып ярдым этмедилер!