1 Ханаан дженклери акъкъында бильмеген бутюн исраиллилерни сынамакъ ичюн, РАББИ къалдыргъан халкъларнынъ адлары будыр
олардан сонъ къалгъан, исраиллилер ольдюрип оламагъан балаларыны да Сулейман бугуньге къадар къуллар киби чалышмагъа меджбур этти.
Тек Вавилон башлыкъларынынъ эльчилери мемлекетте олып кечкен алямет акъкъында сорамагъа онъа кельгенде, Алла оны бир озюни къалдырды, онынъ юрегини сынамагъа ве онынъ ичиндеки эр бир шейни бильмеге истеди.
Амма О, мен туткъан ёлумны билир, мени сынагъанында, алтын киби олып чыкъаджагъым.
Муса, ярдым сорап, РАББИге ялварды. РАББИ исе онъа бир терек косьтерди. Муса терекнинъ парчасыны сувгъа ташлады, ве сув татлы олды. Анда РАББИ халкъкъа низамнаме ве къанунны берди, анда да халкъны сынады.
Алтын – оджакъта, кумюш – иритильгенде сыналыр, юрекни сынагъан исе – РАББИдир.
– Халкъымнынъ ёлларыны сынап, бильмек ичюн, сени оларнынъ арасына ерлештирдим, бир къале киби эттим.
Къалгъан учьте бир пайыны атешке алып кетиреджегим, оларны, кумюш киби, иритип темизлейджегим, алтын киби, сынайджагъым. Олар Мени Адымнен чагъыраджакъ, ве Мен оларгъа джевап береджегим. Мен: «Олар – Меним халкъым», – дейджегим. Олар да: «РАББИ – Алламыз», – дейджеклер.
Амма эписи адамларнынъ юреклерини бильгени ичюн, Иса Озю оларгъа ишанмай эди.
Бу миллетлерни Алланъ олгъан РАББИ сенден яваш-яваш къувалар. Санъа оларны тез къырмагъа олмаз. Къырсанъ, кийик айванлар санъа къаршы пек чокъ олур.
сени юваш юрекли этип сынамакъ ве сонъундан сизге яхшылыкъ япмакъ ичюн, сахрада санъа деделеринъиз бильмеген маннаны ашаткъан.
Мына РАББИ-Тааля сахра бою сизни энди 40 йыл девамында алып барды. Бутюн бу ёлны акъылынъызда тутунъыз. РАББИ сизни юваш юрекли этмек, сынамакъ ве юреклеринъизде олгъаныны, Онынъ эмирлерини сакълайджакъсызмы-ёкъмы бильмек ичюн, шу шейни япты.
Сыналгъан иманынъыз ёкъ оладжакъ алтындан къыйметли олсун – алтын атешнен сыналса да, эпбир ёкъ оладжакъ – ве, Иса Месих кельгенде, сизлерге макътав, шурет ве урьметни къазандырсын.
Севгилилерим, сизлерни сынамакъ ичюн башынъызгъа келеяткъан атешли сынавгъа, худжур бир вакъиагъа киби шашманъыз.
Онынъ балаларыны ольдюреджегим, ве о вакъытта бутюн иманлылар джемиетлери биледжеклер ки, Мен адамларнынъ эм акъылларыны, эм юреклерини сынайым, эр биринъизге озь ишине коре береджегим.
Ехошуанынъ олюминден сонъра, Исраиль огъуллары РАББИни чагъырып, Ондан: – Ханаанлыларгъа къаршы бизден ким биринджи чыкъаджакъ? – деп сорадылар.
Ехошуанынъ заманларында яшагъан несиль олип, баба-деделерине къошулгъан сонъ, башкъа несиль дюньягъа кельди. Олар РАББИни ве РАББИнинъ Исраиль ичюн япкъан ишлерини бильмей эдилер.
Ве РАББИ бу халкъларны къалдырды, оларны тезден къувмады ве Ехошуанынъ къолуна бермеди.
(РАББИ буны, дженк не олгъаныны бильмеген Исраиль огъулларынынъ келеджек несиллери дженк не олгъаныны бильсин ве дженклешмеге огренсинлер деп, япты):