6 Исраиль огъуллары къардашлары Биньямин къабилесине языкъсындылар ве: – Энди Исраиль бир къабилесинден марум олды.
Авнер Ёавгъа мураджаат этип: – Бири-биримизни даа не къадар къылычнен ольдюреджекмиз? Сонъу насыл гъамлы оладжагъыны бильмейсинъми я? Адамларынъа, озь агъаларыны къувмасынлар деп, не вакъыт айтаджакъсынъ? – деп сорады.
Сени насыл къалдыраджагъым, эй, Эфраим? Насыл ташлайджагъым сени, эй, Исраиль? Сени, Адма шеэрини киби, къалдырмагъа мумкюнимми? Цевоим шеэрине япкъанымны санъа япайыммы? Ичимде юрегим сызлады, аджыгъан дуйгъуларым алевленди!
Къызыны корьгенде, Йифтах устюндеки урбаларыны йыртып, бар сесинен къычырды: – Вай, къызым! Не яптынъ сен! Башыма белялар кетирдинъ! Мен РАББИге сёз бердим, сёзюмден вазгечип оламам!
Исраиль огъуллары кетип, акъшамгъадже РАББИнинъ огюнде агъладылар ве Ондан: «Къардашларымыз биньяминлилернен дженкни девам этейикми, ёкъмы?» – деп сорадылар. РАББИ джевап берип: «Оларнен дженклешинъиз!» – деди.
Халкъ Биньямин къабилесине языкъсынды, чюнки РАББИ Исраиль къабилелерининъ бирлигини сакъламагъан эди.
Исраиль огъуллары: – Исраильнинъ эписи къабилелеринден ким РАББИнинъ огюне кельмеген? – деп сорадылар. Олар кимде-ким Мицпагъа РАББИнинъ огюне турмагъа кельмесе, ольдюриледжек, деген буюк къаргъыш эткен эдилер.
Насыл этип, сагъ къалгъанларгъа апай тапмакъ мумкюн? Биз РАББИнинъ огюнде озюмизнинъ къызларымызны оларгъа бермемеге ант эттик!