3 – Я РАББИ, Исраильнинъ Алласы! Не ичюн Исраильде буларнынъ эписи олып кечти? Энди Исраильнинъ бир къабилеси эксик олды! – дедилер.
Баш чалгъыджы ичюн. Аль-ташхет. Асафнынъ зебуры. Йыр.
Амма халкъым лафыма къулакъ асмады, Исраиль Манъа бойсунмагъа истемеди.
Адамнынъ ахмакълыгъы онынъ ёлуны къыйыш эте, юреги де РАББИге къаршы гъазаплана.
Я РАББИ, не ичюн ёлунъдан урулмагъа, юреклеримизге инат олмагъа, Сенден къоркъмамагъа бизге ёл бердинъ? Къулларынъ, Сенинъ къысметинъ олгъан къабилелер ичюн бизге къайтып кель.
– Я РАББИ, Сен адалетлисинъ, даваларымнен Санъа келеджегим. Сеннен къарарларынъ акъкъында лаф этмеге истейим: не ичюн яманларнынъ ишлери онъундан келелер? Не ичюн имансызлар боллукъ ичинде яшайлар?
Сонъ эписи миллетлер бойле деп сорарлар: «Бу топракъкъа РАББИ не ичюн бойле япкъандыр? Онынъ буюк чыкъкъан афакъаны не ичюндир?»
Сонъ исе исраиллилер Бет-Эльге келип, РАББИнинъ огюнде отурып, акъшамгъадже окюр-окюр агъладылар.
Келеджек куню, саба эрте, исраиллилер турып, анда къурбан ерини къурдылар ве къурбанлар чалып, бутюнлей якътылар ве аманлыкъ къурбанларыны кетирдилер.