«Мен арамланмадым, Баал путларынынъ артындан юрмедим», – айтаджакъсынъмы? Вадийде озюнъни насыл туткъанынъны бакъ да, не япкъанынъны анъла. Сен анда-мында урулгъан ойнакъ бир деве киби олдынъ,
Олар келип, топракънынъ сабылары олдылар, амма Сенинъ сёзюнъни динълемедилер, Къанунынъа коре арекет этмедилер, Сен оларгъа буюргъан шейлерни беджермедилер, ве Сен бутюн бу беляларны башларына тюшюрдинъ.
Сонъ РАББИ Мусагъа: – Мына тезден сен баба-деделеринъе къошуладжакъсынъ, – деди. – Бу халкъ, ороспу киби олып, кетеяткъан топракъларында эджнебий аллаларнынъ пешинден бараджакъ. Олар Мени къалдыраджакълар ве Мен оларгъа берген васиетимни бозаджакълар.