12 Ёлгъа чыкъып, Ехудада Кирьят-Яримнинъ якъынларында ордусыны ерлештирдилер. Шу ерге шимдиге къадар Махане-Дан дейлер. О, Кирьят-Яримнинъ артында ерлешкен.
Давут, Алланынъ Сандыгъы ичюн Ерусалимде чадыр къурып, Сандыкъны Кирьят-Яримден озю азырлагъан ерге кетирген эди.
Кирьят-Баал (яни Кирьят-Ярим), ве Рабба – койлеринен берабер эки шеэр.
Дагъ тёпесинден сынъыр Нефтоах чокърагъына узана, андан да Эфрон дагъынынъ шеэрлерине, сонъ Баалагъа, я да Кирьят-Яримге тараф чевире эди.
Исраиллилер ёлгъа чыкъып, учюнджи куню хивлилернинъ шеэрлери Гивон, Кефира, Беэрот ве Кирьят-Ярим янына кельдилер.
Цора ве Эштаол арасындаки Махане-Данда Шимшоннынъ ичинде РАББИнинъ Руху арекет этип башлады.
Дан къабилесининъ алты юз аскери дженкке азырланып ве силяланып, Цора ве Эштаолдан чыкътылар.
Андан чыкъып, олар Эфраим дагъларына ёл алдылар ве Микъанынъ эвине еттилер.
Сонъ Кирьят-Ярим сакинлерине хаберджилер йиберип: – Фелестинлилер РАББИнинъ Сандыгъыны къайтардылар. Келип, оны озюнъизге алынъыз, – дедилер.
Кирьят-Яримнинъ сакинлери келип, РАББИнинъ Сандыгъыны алдылар ве оны байыргъа, Авинадавнынъ эвине кетирдилер. РАББИнинъ Сандыгъыны сакъламакъ ичюн, огълу Элазарны айырып азиз эттилер.