12 Далила янъы аркъанлар алып, оны багълады. Сонъ: – Шимшон! Сени алмакъ ичюн фелестинлилер кельди! – деди. Ичери одада исе адамлар сакъланып отура эдилер. Шимшон аркъанларны, йип киби, узип ташлады.
Бинъбашы якъынлашты, Павелни тутып, эки зынджырнен багъламагъа буюрды. О: «Бу ким, ве не япты?» – деп сорады.
Шимшон Лехиге якъынлашкъанда, фелестинлилер къычыра-къычыра, онъа къаршы чыкътылар. Шимшонны РАББИнинъ Руху къаплады – къолундаки аркъанлар алевленген кетен киби олды, къолуны багълагъан аркъанлар тюшти.
– Эгер мени янъы, даа къулланылмагъан аркъаннен багъласалар, мен зайыфлашып, адий адам киби олурым, – деди онъа Шимшон.
– Сен мени эп алдатасынъ! – деди Далила Шимшонгъа. – Ялан айтасынъ! Ач сырынъны, сени ненен багъламакъ мумкюн? – Эгер меним еди сач орюмимни басмагъа токъусанъ ве оларны агъач иненен пекитсенъ, мен зайыфлашып, адий адам киби олурым, – деди онъа Шимшон.