Тойнынъ единджи куню кельди. Олар Шимшоннынъ апайына: – Акъайынъны алдатып, тапмаджанынъ джевабыны биль де, бизге айт, – дедилер. – Эгер япмасанъ, сени де, бабанънынъ эвини де якъармыз! Бизни не ичюн чагъырдынъыз? Эр бир шейимизни тартып алмакъ ичюнми?
ве: – Сен оны ташладынъ, деп тюшюндим ве оны сенинъ аркъадашларынънынъ бирисине бердим. Лякин онынъ къызкъардашы бар, о даа да яхшы! Буюгининъ ерине кичигини ал! – деди.