Олардан бири деди ки: – Келеджек йылы тамам бу вакъытта Мен кене санъа келирим. О вакъыт Сареде энди огълан бала догъаджакъ. Саре о вакъыт онынъ аркъасында, чадырнынъ къапусы артында динълеп турмакъта эди.
Къадын акъайына келип, бойле айтты: – Манъа Алланынъ адамы кельди. Онынъ къыяфети Алланынъ Мелеги киби, пек къоркъунчлы эди. Мен ондан къайдан кельгенини сорамадым, о да манъа адыны айтмады.
Алланынъ Мелеги Гилгалдан Бохим шеэрине келип: – Мен сизни Мысырдан чыкъарып, бабаларынъызгъа бермеге ант эткен топракъларгъа алып кельдим. «Мен сизлерге берген васиетимни бир вакъыт бозмам.