22 – Биз мытлакъ оледжекмиз, чюнки биз Алланы корьдик, – деди Маноах апайына.
Якъуп: «Мен Алланы юзьме-юзь корьдим, ве джаным сагъ къалды», – деп, о ернинъ адыны Пениэл деп къойды.
Исраильнинъ Алласыны корьдилер. Онынъ аякъларынынъ тюбюнде темиз кок якъуттан япылгъан, кок дайын тер-темиз олгъан мейданчыкъкъа ошагъан бир шей бар эди.
Сонъ Муса, Харун, Надав, Авиху ве Исраильнинъ етмиш акъсакъалы байыргъа котерильдилер ве
– О даа деди ки: – Мен бабанънынъ Алласы, Ибраимнинъ Алласы, Исхакънынъ Алласы ве Якъупнынъ Алласы олам. Муса, Аллагъа бакъмагъа къоркъкъаны ичюн, бетини къапатты.
Сонъ даа бойле деди: – Санъа Меним бетимни корьмеге мумкюн дегиль, – деди РАББИ. – Бетимни корьген адам сагъ къалмайджакъ.
– Ах! – дедим. – Башыма беля! Агъзы арам бир адамым мен, ве агъызлары арам бир халкънынъ арасында яшайым. Козьлерим де Падишаны, Ордуларнынъ РАББИсини корьди!
Ич кимсе ич бир вакъыт Алланы корьмеген; тек Бабасына энъ якъын, бирден-бир Алла, О, Озю Оны танытты.
Меним акъкъымда Мени ёллагъан Бабамнынъ Озю де шаатлыкъ этти. Сиз Онынъ сесини ич бир вакъыт эшитмединъиз, къыяфетини де корьмединъиз.
Буюк ве къудретли миллетлернинъ мулькюни алып, оларны сизинъ огюнъизден къуваджакъ, сизлерни топракъларына кирсетеджек, оларны сизинъ мулькюнъиз этип, сизге береджек ниетинде эди.
Бизден гъайры, атеш ичинден лаф эткен Тири Алланынъ сесини эшитип де, сагъ къалгъан джан бармы?
О заман Гидон бу РАББИнинъ Мелеги олгъаныны анълады. – Ах, РАББИ-ТААЛЯм! – деп инъледи Гидон. – Мен РАББИнинъ Мелегини козьме-козь корьдим!