14 Юзюм пытагъы берген махсулны ашамасын, шарап ве башкъа ички ичмесин. Арам ашлар ашамасын. Меним эмир эткен сёзлеримни тутсун! – деди.
Лякин олар: – Бизлер шарап ичмеймиз, – дедилер. – Рекъавнынъ огълу Ёнадав бабамыз бизге бойле буюрды: «Омюрбилля не сиз, не де балаларынъыз шарап ичменъиз,
– Исраиль огъулларына бойле айт: Эгер бир акъай я да апай назарей олмагъа гузель адакъ берсе ве озюни РАББИге багъышласа,
Назарейлигининъ бутюн вакътында о адам юзюмнинъ не чегирдегинден, не терисинден япылгъан ич бир шейни ашамасын.
Эгер сиз буюргъанларымны беджерсенъиз, сиз Меним достларымсыз.
О вакъыт анасы хызметчилерге: – О, сизге не айтса, оны япынъыз, – деди.
Мен сизге бутюн эмир эткенимни тутып япынъыз. Онъа бир шейни къошманъыз, бир шейини де эксильтменъиз.
Биз, Раббинен бирликте олып, эминмиз: буюргъанларымызны беджересинъиз ве илериде беджереджексинъиз.
– Бакъ, шарап ве башкъа ички ичме ве арам ашлар ашама.
О манъа: «Сен юкке къалып, огъул догъураджакъсынъ. Шарап ве башкъа ички ичме, арам ашлар ашама. Сенинъ огълунъ догъгъандан ольгенине къадар назарей оладжакъ», – деди.