24 Козеткен адамлар шеэрден чыкъаяткъан бирисини корип, онъа: – Бизге шеэр ичине киришни косьтер, ве биз санъа мерамет этермиз, – дедилер.
Мен Сенинъ Адынъа эбедиен йырлайджагъым, эр кунь адакъларымны беджереджегим!
Адам оларгъа шеэрге насыл кирмек мумкюн олгъаныны косьтерди, ве олар бутюн шеэр адамларыны къылычтан кечирдилер. Шу адамны ве сойларыны исе йибердилер.
Давут ондан: – Сен мени шу айдутлар сюрюсине алып барарсынъмы? – деп сорады. О исе: – Алланынъ Адынен мени ольдюрмейджегинъе ве эфендимнинъ къолуна теслим этмейджегинъе ант эт. Сонъ сени шу айдутлар сюрюсине алып барарым, – деди.