8 Тиллери – ольдюриджи бир окъ, агъызлары хиянетликке толудыр. Къомшуларынен достане лаф этсе де, юреклеринде онъа къапкъан къоялар.
Авнер Хевронгъа къайтып кельгенде, Ёав оны юзьме-юзь лаф этеджек киби къапудан кирсетти ве анда къурсагъына къылыч саплады. Бойлеликнен, Ёав озь къардашы Асаэл ичюн Авнерни ольдюрди.
Я РАББИ, не вакъыткъадже мени унутаджакъсынъ? Не вакъыткъадже менден юзюнъни сакълайджакъсынъ?
Не вакъыткъадже озь тюшюнджелеримнен дженклешеджегим, не вакъыткъадже юрегимни чекиштиреджегим? Не вакъыткъадже душман мени енъеджек?
Аягъынънынъ таймасына О, ёл бермез, сени Къорчалагъан юкъламаз.
РАББИнинъ сеси сувларнынъ устюндендир; шуретли Алла гудюрдеди; РАББИ бутюн сувлар устюндендир!
Ярамайлар догъулгъандан берли ёлдан урулдылар, анасынынъ къурсагъындан чыкъкъанынен, олар яланджыдыр, янълыш ёлнен кетелер.
Омрюм боюнджа Санъа шукюр этеджегим, къолларымны Сенинъ Адынънен юкъарыгъа котереджегим.
Сен денъизлернинъ давушыны, далгъаларнынъ шувулдысыны, халкъларнынъ исьяныны токътатасынъ.
Башкъа адамгъа къаршы ялан шаатлыкъ эткен адам чокъмар, къылыч ве сюйрю окъ кибидир.
Халкъымнынъ арасында яман адамлар бар. Къуш тутмакъ ичюн ерде яткъанлар киби, къапкъан къоялар, адамларны туталар.
Аджеба, Мен бунынъ ичюн джезаламаммы? – дей РАББИ. – Мытлакъа оларнынъ акъларыны береджегим!
Керильген яй окъ атмагъа азыр олгъаны киби, тиллери ялан айтмагъа азырдыр; олар кучьлю, амма курешлери акъикъат ичюн дегиль, бир яландан башкъасына кечелер ве Мени бильмейлер, – дей РАББИ.
– Эр кес достундан сакъынсын, къардашларынынъ ич бирине ишанмасын; эр къардаш башкъасына къапкъан къоя, эр дост башкъасыны яманлай.
Дост достны алдата, кимсе догърусыны айтмай. Тиллерини ялан айтмагъа огреттилер, бар кучюнен гуна япып, болдуралар.
Шеэр байлары залымлыкъкъа толу, анда яшагъанлар ялан айталар, озь тиллеринен алдаталар.