5 Ойле олса, не ичюн Ерусалим халкъы инатланып, эр вакъыт долаша? Олар ялангъа къатты япыштылар, арткъа къайтмакътан вазгечтилер.
Огютни яхшы тут, оны йиберме, сакъла оны, о – сенинъ яшайышынъ.
Эгер динълемейип, Менден вазгечсенъиз, сизлерни къылыч ашап битиреджек. Буны айткъан – РАББИдир.
Не оладжагъыны эвельден бильгенлерге: «Не оладжагъыны эвельден бильмеге вазгечинъиз», – дейлер, пейгъамберлерге: «Бизге догърусыны айтманъыз, юрегимизге хош кельген шейни айтынъыз!
Тознынъ артындан къувалай, алдангъан юреги оны ёлдан урды. Джаныны къуртарамаз; «Сагъ къолумдаки шей алдав дегильми?» – деп сорамаз.
– Гуналарымыз бизни къабаатлайлар, лякин, я РАББИ, Адынъ ичюн бир шейлер яп да! Пек чокъ хаинлик эттик, Санъа къаршы гуна ишледик.
Къыз озь ильванларыны, келин озь келин урбасыны унутып олурмы? Халкъым исе сайылмаз куньлерден берли Мени унутты.
Даима ачувланаджакъсынъмы, аджеба? Гъазабынъ эбедий сюреджекми?» – демейджексинъми? Лафынъ бойле, амма хиянетлик эп япа бересинъ.
Къушларгъа толу бир къафес киби, эвлери ялангъа толудыр, онынъ ичюн олар юкселип, байыдылар,
Я РАББИ, козьлеринъ акъикъатны корьмейджекми? Сен оларны урдынъ – олар такъаттан кесильмеди; къырып ташладынъ – джезаны къабул этмеге истемейлер, таштан къатты олдылар, тёвбе этмеге истемедилер.
Онынъ ичюн ормандан арсланлар чыкъып, оларгъа атыладжакъ, сахрадаки къашкъырлар парчалайджакъ, шеэрлерининъ огюнде оларны леопардлар беклейджек, андан чыкъкъан эр кес парчаланаджакъ. Акъсыз ишлери пек чокълашты, хиянетлиги пек буюк олды.
Сизге къаравуллар къойып: «Боразан сесини динъленъиз», – дедим, амма олар: «Динълемейджекмиз», – дедилер.
Динъле, мемлекет! Мына, бу халкъкъа яман беляны ёллайджагъым, къара фикирлерининъ акъларыны кетиреджегим. Сёзлериме къулакъ асмадылар, Къанунымны ред эттилер де.
Сен, Йирмея, хиянетлик ортасында яшайсынъ. Хиянетлиги ичюн, олар Мени танымагъа истемейлер, – дей РАББИ.
Бутюн Исраиль Сенинъ Къанунынъны бозды, Сенинъ сесинъни эшитмемек ичюн сыртыны чевирди. Санъа къаршы гуна ишлегенимиз ичюн, Алланынъ къулу Мусанынъ Къанунында язылгъан, антнен берильген къаргъышлар башымызгъа тюшти.
Олар Мысыр мемлекетине къайтмайджакъ, лякин, Менден юзь чевиргенлери ичюн, оларнынъ падишасы Ашшур оладжакъ.
Халкъым Менден даима узакълашмакъта. Оларны акъылларынен коклерге айланмагъа чагъыралар, амма кимсе бунъа ынтылмай.
Шимди де олар гунагъа гуна къошалар, кумюшини ирите ве озьлерине, акъыллары еткенине коре, путларны япалар. Усталар путларнынъ эписини ясайлар ве: «Къурбан кетирген адам бузав путуны опьсюн!» – дейлер.
Исраиль инат тана киби олды. РАББИ оларны, къозуны киби, ачыкъ отлакъта бакъармы, аджеба?
Лякин олар динълемеге истемедилер, Менден бетлерини чевирдилер, эшитмемек ичюн де къулакъларыны тыкъаттылар.
Амма сиз эбедий аятны алмакъ ичюн, Манъа кельмеге истемейсиз.
эр шейни сынап бакъынъыз, яхшылыкъкъа япышынъыз,
Бакъынъыз, лаф эткен Биревден башынъызны чевирменъиз. Ер юзюнде айткъандан башыны чевиргенлер джезадан къачмадылар. Эгер биз коктен лаф эткен Биревден башымызны чевирсек, даа агъыр джезагъа огърайджакъмыз.
тек, Мен кельгендже, сизде олгъаныны къатты тутунъыз.