13 – Берекетлерини бутюнлей джыяджагъым, – дей РАББИ. Юзюм багъында бир юзюм данеси, инджир терегинде бир инджир къалмайджакъ, япракълары да солып къуруйджакъ. Оларгъа не берген олсам, гъайып оладжакъ.
Бутюн юзюмликлерини ве инджир тереклерини бакъымсыз къалдыраджагъым, чюнки о: «Мен буларны къазандым, олар – ойнашларым манъа берген бахшышлардыр» – деди. Мен оларны орманлыкъкъа чевиреджегим, олар кийик айванларгъа аш оладжакъ.
Инджир тереги ачмаса да, юзюм пытагъы емиш бермесе де, зейтюн берекет бермесе де, тарлада отьмек етишмесе де, къошта къойлар къалмаса да, аранда тувар къалмаса биле –
Мен топракъкъа ве дагъларгъа къургъакълыкъ ёлладым. Шунынъ ичюн топракънынъ ич бир берекети – не богъдай, не янъы шарап, не тазе зейтюн ягъынынъ берекети ёкъ. Эм адамлар, эм айванлар къыйнала, къолларынъызнынъ ишлери де файдасыз.