11 Халкъымнынъ джан яраларыны тек сёзде яхшы этелер; «Аманлыкъ! Аманлыкъ!» – дейлер, амма аманлыкъ ёкъ.
Микъаянынъ артындан йиберильген хаберджи онъа: – Мына, бутюн пейгъамберлер бир агъыздан падишагъа яхшы шейлер айталар. Сенинъ сёзлеринъ де оларнынъ айткъанларынен бир кельсин. Сен де яхшы шейлер айт, – деди.
Исраиль падишасы 400-ге якъын пейгъамберни топлап, олардан: – Рамот-Гиладгъа къаршы дженкке кетейимми я да кетмейимми? – деп сорады. Олар: – Кет. Рабби оны падишанынъ къолуна береджек, – дедилер.
О вакъыт: – Ах, РАББИ-ТААЛЯ! – дедим. – Пейгъамберлер оларгъа: «Къылычны корьмейджексинъиз, ачлыкъ сизге кельмейджек. Бу ерде мен сизге даимий тынчлыкъ-аманлыкъ береджегим», – дейлер.
Манъа хор бакъкъан адамларгъа даима: «РАББИ дей: Сизде аманлыкъ оладжакъ!» – айталар. Юреклерининъ инатлыгъына коре арекет эткенлерге: «Башынъызгъа беля тюшмейджек», – дейлер.
Халкъымнынъ джан яраларыны тек сёзде яхшы этелер; «Аманлыкъ! Аманлыкъ!» – дейлер, амма аманлыкъ ёкъ.
Аманлыкъ бекледик, эйилик кельмеди. Шифа заманыны бекледик, иште, къоркъунчлы белялар кельди».
Пейгъамберлеринъ санъа ялан ве бош хабер эттилер; къабаатларынъны косьтермедилер, сюргюнликтен къорчаламадылар; санъа бош яланлар айтып, сени ёлдан урдылар.
Сизлер яланынъызнен инсафлы адамларнынъ гонълюни къырдынъыз, Мен исе оларнынъ джанларыны агъыртмагъа истемедим. Ярамай адамларгъа исе къол туттынъыз ве оларны къавийлештирдинъиз, ве олар озь яман ёлундан чевирильмеди.
Яланджы яланлар уйдурып, бол шарап ве ички акъкъында пейгъамберлик япса, шу халкъ бойле адамны, пейгъамбер деп, саяр эди.
Адамлар: «Тынчлыкъ-аманлыкъ ве хавфсызлыкъ», – деп юргенде, о вакъыт олюм оларгъа апансыздан, догъаджакъ къадынгъа агъры киби, келеджек, ве олар ондан къачып кетмейджеклер.