15 эписи къардашларынъыздан, Эфраимнинъ бутюн эвлятларындан насыл вазгечкен олсам, сизлерден де вазгечеджегим.
Сонъунда РАББИ, Озь къуллары пейгъамберлеринен эвель айткъаны киби, исраиллилерни огюнден къувды, исраиллилерни озь топракъларындан Ашшургъа сюргюн этти. Олар бугуньге къадар анда къалмакъталар.
РАББИ Ерусалим ве Ехудагъа гъазаплангъаны ичюн, оларны Озюнден ред этти. Цидкия исе Вавилон падишасына къаршы котерильди.
Сонъра Аса бутюн ехудалыларны, биньяминлилерни ве оларнен о вакъытта яшагъан эфраимлилерни, менашшелилерни ве шимеонлыларны топлады. (Чокъ исраиллилер, Асанынъ Алласы РАББИ Асанен олгъаныны корип, онъа къошулдылар.)
Бу шейлерни беджергенинъ ичюн, Сени эбедиен шуретлейджегим. Сенинъ Адынъа ишанаджагъым, чюнки азизлеринънинъ огюнде Сенинъ Адынъ эйидир!
Бу бала яманны терк этмеге ве яхшылыкъны сайлап алмагъа огренгенден эвель, сен къоркъкъан эки падишанынъ топракълары адамсыз къаладжакъ.
РАББИ манъа деди ки: – Мусанен Смаил огюмде турып, ялварсалар биле, бу халкъкъа юрегим ятмаз. Оларны огюмден къувала, кетсинлер.
– Халкътан бири, бир пейгъамбер я да руханий сенден: «РАББИ санъа насыл пейгъамберлик буюрды?» – деп сораса, оларгъа РАББИнинъ хаберини айт, бойле джевап бер: «Насыл пейгъамберлик? “Мен сизлерни ташлап кеттим”, – дей РАББИ».
Шунынъ ичюн Мен сизлерни бутюнлей унутаджагъым, сизни ташлап кетеджегим, деделеринъизге берген шеэрден де юзюмни чевиреджегим.
Имансыз Исраиль къызынынъ ороспу арекетлери ичюн, Мен оны йибердим, айырылышув мектюбини бердим. Хаин къызкъардашы Ехуда ич къоркъмады, лякин кетип, озю ороспулыкъ этип башлады. Мен буны корьдим.
РАББИ Ерусалимге ве Ехудагъа гъазаплангъаны ичюн, оларны Озюнден ред этти. Цидкия Вавилон падишасына къаршы котерильди.
Сиондан агълав сеси эшитиле: «Бизим эр шейимиз тутып алынды, буюк масхара олдыкъ. Мемлекетимизни ташлап кетемиз, эвлеримиз йыкъылды».
Буюк татанънынъ ёлундан кеткенинъ ичюн, Мен сенинъ къолунъа онынъ джеза къадесини береджегим.
Шунынъ ичюн оларгъа бойле айт: «РАББИ-ТААЛЯ шойле дей: Сизлер этни къанынен берабер ашайсыз, путларгъа ибадет этесиз ве къан тёкесиз. Ве шу топракънынъ сабылары олмагъа истейсизми?
РАББИ Хошеагъа: – Адыны Йизреэл къой, чюнки чокъ вакъыт кечмезден, Мен Йизреэл вадийинде тёкюльген къанны Ехунынъ эвинден сорарым ве Исраиль эвининъ падишалыгъыны токътатырым.
Эфраим бошуна ельни отлата, кунь бою шаркъ ельнинъ артындан къувалай. О, яланны ве амансызлыкъны чокълаштыра, Ашшурнен барышыкъ япа, Мысыргъа зейтюн ягъыны алып кете.
Менден узакълашкъанлары ичюн, башларына беля! Менден вазгечкенлери ичюн, олар ёкъ этиледжек! Мен оларны къуртардым, олар исе Меним акъкъымда ялан айтты.
Мен корьдим ки, Эфраим, Тир шеэри киби, гузель бир ерде ерлештирильди. Лякин Эфраим озь балаларыны ольдюрильмеге алып кетиреджек.
Олар РАББИнинъ топрагъында яшамаз, лякин Эфраим Мысыргъа къайтар, Ашшурда да арам шейлерни ашар.
Олар чокъ бозулды, Гивада олгъаны киби, харап олды. Оларнынъ къабаатлары Алланынъ акълына келеджек, гуналары ичюн О, джезалайджакъ.
Сен мени теренликлерге, денъиз тюбюне ташладынъ. Акъар сувлар мени сарды, бутюн Сенинъ къуветли далгъаларынъ устюмден кечти.
Юсуфнынъ огъуллары, Эфраим огъуллары – несиллерине, сойларына ве къоранталарына коре, бирер-бирер язылгъан адамларнынъ адларына коре, йигирми ве йигирми яшындан буюк олгъанлар, дженкке ярагъан акъайларнынъ эписи, –